Eγώ και η Wonder Woman!

Όταν ήμουν μικρή, λάτρευα την Wonder Woman (ακόμα τη λατρεύω) και ήθελα να δείξω στους φίλους μου οτι την ξέρω προσωπικά! Μου είχαν πάρει οι γονείς λοιπόν ένα τεύχος του Superman και με μεγάλη μου χαρά είδα οτι είχε αφίσα την - για μένα τότε - Σούπερ γούμαν! Οπότε πήρα την αφίσα μου και κότσαρα ένα αυτόγραφο από κάτω "Στη Ναταλία με αγάπη, Σούπερ γούμαν" με κάτι παιδικά γράμματα που έβγαζαν μάτι! Κάτι είχα κάνει και λάθος και το είχα σβήσει με γόμα - με στυλό το είχα γράψει - και φαινόταν κ αυτό, και το κορυφαίο ήταν οι ψιλές και οι περισπωμένες γιατί μόλις είχε αλλάξει το σύστημα σε μονοτονικό. Ειδικά η περισπωμένη πάνω στο ύψιλον του "Σούπερ" ήταν το κάτι άλλο! Δεν θυμάμαι αν έπεισα τους φίλους μου για τη γνωριμία μου με την Σούπερ αλλά εχω ακόμα την αφίσα που μου θυμίζει τι κάναμε παιδιά!

Ο Γιώργος Σεφέρης για την δικτατορία..

«Πάει καιρὸς ποὺ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κρατηθῶ ἔξω ἀπὸ τὰ πολιτικὰ τοῦ τόπου. Προσπάθησα ἄλλοτε νὰ τὸ ἐξηγήσω. Αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη ἡ πολιτικὴ ζωή μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967 καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου – δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία – ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου. Μολαταῦτα, μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα: Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο. Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά. Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ καταλάβω πῶς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους. Δυστυχῶς δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸ τὸν κίνδυνο. Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό. Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή. Τώρα ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη νὰ ξαναμιλήσω».

"Οι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ" ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ, 16-11-10, κιν/φος ΕΛΛΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ, 16-11-10, κιν/φος ΕΛΛΗ, 12:00 το μεσημεριΟι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ δίνουν ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ την ΤΡΙΤΗ 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, στον κινηματογράφο «ΕΛΛΗ» στην οδό Ακαδημίας, στις 12:00 το μεσημέρι.

ΘΕΜΑ: Το προτεινόμενο Νομοσχέδιο του ΥΠ.ΠΟ.Τ

http://www.facebook.com/l/5969aOUkwWCyTm4zVc1RkYu1zWg