Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΥΡΓΩΝ



Το Υπουργείο Πολιτισμού εκμεταλλευόμενο τη μεγάλη αναταραχή που επικρατεί στην χώρα μας, επιχειρεί για μια ακόμη φορά  να καταργήσει τα δικαιώματα μας επί των έργων μας, ανακοινώνοντας την αλλαγή του Νόμου Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με την μεθόδευση της δημόσιας Διαβούλευσης.
Η μέχρι σήμερα στάση του Υπουργείου Πολιτισμού και των εμμίσθων συνεργατών του, έχει αποδείξει ότι όχι μόνο δεν  ενδιαφέρεται, όπως έχει υποχρέωση, να προασπίσει τα δικαιώματα των Πνευματικών Δημιουργών, αλλά αντιθέτως μεριμνά μόνο για  τα οικονομικά συμφέροντα των χρηστών πνευματικών έργων.
Η στάση του αυτή εξηγεί και τη σπουδή του, να ολοκληρώσει τη Διαβούλευση για ένα τόσο σοβαρό και πολύπλοκο θέμα όπως αυτό των Πνευματικών Δικαιωμάτων, μέσα σε 15 και μόνον εργάσιμες ημέρες κατά τη διάρκεια των εορτών.
Η πρωτοβουλία του Υπουργείου για τροποποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας, αποτελεί καταφανή εμπαιγμό, τόσο λόγω των υποβολιμαίων ερωτήσεων που θέτει όσο και λόγω του χρόνου ολοκλήρωσης της υποτιθέμενης διαβούλευσης.
Μια προσχηματική  Διαβούλευση που δίνει στον Υπουργό το άλλοθι για την κατάργηση των Πνευματικών Δικαιωμάτων, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η δυνητική εκλογική του πελατεία.
Το Νομοσχέδιο, στο οποίο υποτίθεται ότι θα καταλήξει η δήθεν Διαβούλευση, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι στην πραγματικότητα είναι ήδη έτοιμο.
Με τις υπαγορευόμενες  ερωτήσεις που έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα του το ΥΠΠΟΤ, αποβλέπει στα ακόλουθα:
-          Να  διατιμήσει τα δικαιώματά μας ως κοινόχρηστο κτήμα.
-          Να νομιμοποιήσει την ασύδοτη εκμετάλλευση των έργων μας από τα ποικιλώνυμα συμφέροντα που πλουτίζουν εις βάρος μας.
-          Να μας αποστερήσει την απροκατάληπτη και Συνταγματικά κατοχυρωμένη δικαστική προστασία του έργου μας και να την υποκαταστήσει από κρατικές Επιτροπές και παρελκυστικούς μηχανισμούς της αρεσκείας του.
Η επίσπευση αυτής της αίολης διαδικασίας δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις του Υπουργού Πολιτισμού  να καταργήσει την Πνευματική Ιδιοκτησία. Πολύ περισσότερο, δε, όταν είναι σε γνώση του ότι εκκρεμεί η υπό έκδοση Κοινοτική Οδηγία (εντός 2-3 μηνών) ρυθμιστικής για την Πνευματική Ιδιοκτησία και υποχρεωτικής εφαρμογής από τη χώρα μας.
Εάν το ΥΠΠΟΤ πραγματικά ενδιαφερόταν για την προστασία των Πνευματικών Δικαιωμάτων, θα είχε ήδη επιλύσει το τεράστιο πρόβλημα της πειρατείας ιδιαίτερα στο διαδίκτυο και όχι προκλητικά να αδιαφορεί επί δεκαετίες.
Προστατεύοντας το στοιχειώδες δικαίωμά μας να μας ανήκει το έργο μας υποχρεωνόμαστε ως πρώτο βήμα  να προχωρήσουμε στην απαγόρευση της μετάδοσης και αναμετάδοσης των έργων μας από όλους τους χρήστες.
Την ενέργειά μας αυτή υπαγορεύουν λόγοι αναγκαίας αυτοπροστασίας και ηθικής.
Οι υπογράφοντες:
ΑΒΑΤΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ  ΑΝΘΟΥΛΑ, ΑΙΟΛΟΥ ΓΙΑΝΝΟΣ, ΑΛΑΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΑΛΕΒΙΖΑΤΟΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ, ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ, ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΑΛΙΜΟΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ, ΑΜΠΛΙΑΝΙΤΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΜΑΚΗΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ, ΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΑΝΔΡΙΤΣΑΚΗΣ ΠΛΑΤΩΝ, ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΑΝΘΟΥΛΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΑΝΤΥΠΑΣ ΝΙΚΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ ΣΟΛΩΝ, ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ ΠΑΝΟΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΝΑΓΙΑ, ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ, ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΑΡΜΑΓΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΑΡΜΑΝΤΟ ΧΟΥΣΙΔ ΝΤΑΝΙΕΛ, ΑΣΒΕΣΤΑΣ ΠΑΝΟΣ, ΑΧΛΑΔΙΩΤΗΣ ΗΛΙΑΣ, ΒΑΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ, ΒΑΚΗΣ ΑΛΕΞΗΣ, ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΒΑΛΑΡΟΥΤΣΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ, ΒΑΞΑΒΑΝΕΛΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΒΑΡΒΟΓΛΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΒΑΡΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΒΑΡΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΒΑΡΣΑΜΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΒΑΣΑΛΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ, ΒΑΣΙΛΑΓΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ ΜΑΝΟΣ, ΒΕΛΩΝΙΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ, ΒΕΝΕΓΚΑ-ΤΣΑΡΔΑΝΙΔΗ ΝΙΚΗ, ΒΕΝΤΟΥΡΑΤΟΣ  ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΒΗΤΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΒΛΑΧΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΒΟΥΓΙΑΤΖΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ), ΒΟΥΤΟΥΡΑΣ ΝΙΚΟΣ, ΓΑΒΑΛΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛ, ΓΑΪΤΑΝΟΣ ΠΕΤΡΟΣ, ΓΑΛΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΓΑΛΙΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΓΑΝΩΣΕΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΓΑΡΜΠΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΓΑΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΓΕΡΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ, ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, ΓΕΡΟΘΟΔΩΡΟΥ ΒΙΚΥ, ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ, ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΗ ΣΟΦΙΑ, ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΟΥΛΑ, ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΓΙΑΝΝΑΤΣΟΥΛΙΑ ΕΛΕΝΗ, ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ, ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΓΙΑΝΝΟΥΚΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΓΙΑΤΣΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΓΙΟΥΝΑΝΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΓΚΑΒΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΓΚΑΝΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΓΚΑΡΑΒΕΛΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΓΚΕΡΓΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΓΚΙΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΓΚΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ , ΓΚΟΓΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΓΚΟΝΗΣ ΘΟΔΩΡΗΣ, ΓΟΥΖΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΓΟΥΝΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΓΟΥΡΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΟΣ, ΓΡΑΤΣΟΥΝΗ ΙΩΑΝΝΑ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΠΥΘΑΓΟΡΑ ΠΑΠΑΣΤΑΜΑΤΙΟΥ), ΓΡΑΤΣΟΥΝΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΠΥΘΑΓΟΡΑ ΠΑΠΑΣΤΑΜΑΤΙΟΥ), ΓΡΑΨΑΣ ΝΙΚΟΣ, ΓΡΑΨΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ, ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΣ, ΓΡΗΓΟΡΕΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΓΡΥΠΑΡΗ ΖΩΗ, ΔΑΓΔΕΛΕΝΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ, ΔΑΚΟΥΤΡΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ, ΔΑΜΑΣΧΗΣ ΤΑΚΗΣ, ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ, ΔΕΔΕΒΕΣΗΣ ΜΑΝΟΣ, ΔΕΚΕΡΙΑΝ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΔΕΛΕΓΚΟΣ ΝΕΟΚΛΗΣ, ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ ΦΟΙΒΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΛΙΛΙΑΝ, ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΛΠΙΔΑ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΡΙΣΤΕΛΛΑ, ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ ΑΓΑΘΗ, ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ ΛΙΝΑ, ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΔΙΝΑΛΗΣ ΠΕΤΡΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΔΟΞΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΔΟΥΜΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, ΔΟΥΡΔΟΥΜΠΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΔΟΥΡΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ, ΔΡΟΓΩΣΗΣ ΣΤΑΘΗΣ, ΔΡΟΥΤΣΑ ΕΥΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΜΑΝΟΣ, ΕΛΛΗΝΑΙΟΣ ΝΙΚΟΣ, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΟΛΓΑ-ΚΩΝ/ΝΑ, ΖΑΖΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΖΑΜΠΕΤΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Γ. ΖΑΜΠΕΤΑ), ΖΑΜΠΕΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Γ. ΖΑΜΠΕΤΑ), ΖΑΜΠΕΤΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Γ. ΖΑΜΠΕΤΑ), ΖΑΡΑΚΑΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ, ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ, ΖΙΩΓΑ ΕΛΕΝΗ, ΖΟΥΓΑΝΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΟΣ, ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ, ΘΑΛΑΣΣΟΧΩΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΘΑΝΟΓΛΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΘΕΜΕΛΗΣ ΠΕΤΡΟΣ, ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΣ ΠΕΤΡΟΣ, ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΥΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΘΩΜΑΪΔΟΥ ΤΑΣΟΥΛΑ, ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΙΣΣΑΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΙΩΑΝΝΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑΣ, ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ, ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΣΤΑΘΗΣ, ΚΑΚΟΝΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΚΑΚΟΣΑΙΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΚΑΛΑΜΙΤΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΚΑΛΑΝΤΖΗ ΒΑΓΙΑ, ΚΑΛΔΑΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΚΑΛΛΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΚΑΛΛΙΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, ΚΑΛΠΑΚΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (GORGI), ΚΑΛΠΟΥΖΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΚΑΜΑΓΙΑΝΝΗ ΣΟΦΙΑ, ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Ι. ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ), ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΚΑΝΙΑΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΜΑΙΡΗ, ΚΑΠΠΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ, ΚΑΤΑΒΕΡΓΟΣ ΑΛΕΞΗΣ, ΚΑΡΑΔΗΜΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΚΑΡΑΤΖΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΚΑΡΑΤΖΟΛΗ ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ, ΚΑΡΠΟΔΙΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ΚΑΡΤΣΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΚΑΣΤΑΝΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ, ΚΑΤΑΚΟΥΖΗΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΚΑΤΗ ΠΗΝΕΛΟΠΗ, ΚΑΤΣΑΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ ΠΑΝΟΣ, ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ ΧΑΡΗΣ, ΚΑΤΣΙΠΟΔΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΚΕΛΑΪΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΚΕΛΑΝΔΡΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΚΕΧΑΓΙΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΚΙΛΟΥΔΗΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ, ΚΙΟΥΡΤΖΟΓΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΚΙΦΟΚΕΡΗΣ ΚΟΣΜΑΣ, ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ ΑΡΗΣ,ΚΛΙΟΥΜΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ, ΚΟΖΑΔΙΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΚΟΚΑ ΤΟΝΙΑ, ΚΟΛΛΑΡΟΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΚΟΛΛΑΡΟΣ ΝΙΚΟΣ, ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΜΕΛΠΩ, ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ,ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΣ, ΚΟΜΠΟΡΟΖΟΥ ΗΡΩ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Μ. ΣΟΥΓΙΟΥΛ), ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΚΟΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΚΟΝΤΟΛΑΙΜΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ, ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, ΚΟΡΚΟΛΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ ΘΩΜΑΣ, ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ ΑΙΜΙΛΙΑ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΣΤ. ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ), ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ ΘΕΟΔΩΡΑ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΣΤ. ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ), ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ ΜΑΡΙΑ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΣΤ. ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ), ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΚΟΥΜΟΥΣΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΚΟΥΣΚΟΥΝΗΣ ΣΙΜΟΣ, ΚΟΥΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΚΟΥΤΣΑΒΑΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗΣ ΤΡΥΦΩΝ, ΚΡΑΟΥΝΑΚΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ, ΚΡΙΕΖΗ ΜΑΡΙΑΝΙΝΑ, ΚΡΙΚΛΑΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΚΡΟΚΙΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΚΥΡΑΤΣΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΚΥΡΓΙΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΑ, ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΑΒΡΑΑΜ, ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΚΥΡΜΙΖΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΚΩΣΤΑΛΑ ΑΝΝΑ, ΚΩΣΤΑΛΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ, ΛΑΒΡΑΝΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ, ΛΑΒΡΑΝΟΣ ΝΙΚΟΣ, ΛΑΓΓΟΥΣΗ ΜΑΡΙΑ, ΛΑΓΓΟΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΛΑΜΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΛΑΜΠΡΙΔΗ ΦΙΟΝΑ, ΛΑΜΠΡΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΛΑΧΑΝΑΣ ΘΟΔΩΡΗΣ, ΛΕΙΒΑΔΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΛΕΜΟΝΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΛΕΟΥΣΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ, ΛΙΒΑΘΙΝΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΛΙΖΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΛΙΟΥΜΗ ΕΙΡΗΝΗ, ΛΟΓΑΡΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, ΛΟΪΖΟΥ ΜΥΡΣΙΝΗ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Μ. ΛΟΪΖΟΥ), ΛΟΜΒΑΡΔΟΥ ΕΛΛΗ, ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ, ΛΟΥΚΟΥΜΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΛΟΥΣΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΑΓΓΑΝΑΡΗΣ ΠΕΤΡΟΣ, ΜΑΘΕΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΜΑΖΙΝΗ ΡΙΑ, ΜΑΚΡΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ, ΜΑΚΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΜΑΚΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΜΑΛΑΜΟΥΣΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΑΛΑΧΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΜΑΜΑΛΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ, ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, ΜΑΝΤΙΔΑΚΗΣ ΑΛΕΞΙΟΣ, ΜΑΝΤΖΟΥΦΑ ΕΥΣΤΑΘΙΑ, ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ ΣΜΑΡΟΥΛΑ, ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΜΑΡΑΝΤΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΑΛΙΚΗ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Μ. ΣΟΥΓΙΟΥΛ), ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΕΛΛΗ, ΜΑΡΚΑΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΜΑΡΚΑΤΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΜΑΤΣΑΣ ΜΙΝΩΣ, ΜΑΥΡΟΓΙΩΡΓΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΝΟΤΗΣ, ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, ΜΕΛΙΓΚΩΝΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Γ. ΖΑΜΠΕΤΑ), ΜΕΡΖΙΩΤΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΜΕΣΣΗΝΗ ΝΑΤΑΣΑ, ΜΗΤΡΙΤΣΑ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΜΗΤΣΑΚΗ ΑΘΗΝΑ, ΜΗΤΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΜΗΤΣΟΥ ΠΑΡΑΣΧΟΣ, ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ ΘΑΝΟΣ, ΜΙΤΖΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΣΤΕΛΛΑ, ΜΙΧΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΟΥΓΙΑΚΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΜΟΥΚΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΟΥΡΤΖΟΥΚΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ ΤΑΚΗΣ, ΜΟΥΤΣΗΣ ΔΗΜΟΣ, ΜΠΑΓΙΑΤΗ ΣΟΦΙΑ, ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΜΠΑΚΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΜΠΑΚΑΟΥΚΑΣ Σ. ΑΝΤΩΝΗΣ, ΜΠΑΚΟΥΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΜΠΑΛΑΜΠΑΝΙΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΜΠΑΜΠΑΛΗ ΑΝΔΡΙΑΝΑ, ΜΠΑΜΠΑΤΣΙΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΜΠΑΡΜΠΕΡΗΣ ΤΑΚΗΣ, ΜΠΑΧΤΖΟΓΛΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΜΠΕΛΕΤΣΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΜΠΕΤΕΙΝΗΣ  ΣΑΒΒΑΣ, ΜΠΙΓΑΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ ΑΝΝΑ, ΜΠΙΛΙΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΠΙΝΙΧΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ ΕΛΕΝΗ, ΜΠΙΤΖΕΝΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΜΠΛΕΤΣΑΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ, ΜΠΟΓΔΑΝΗ ΜΑΡΙΑ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Μ. ΣΟΥΓΙΟΥΛ), ΜΠΟΛΟΛΙΑΣ ΝΙΚΟΣ, ΜΠΟΥΝΤΟΥΡΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΜΠΟΥΡΝΕΛΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ, ΜΠΟΥΡΝΕΛΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΜΠΟΥΣΟΥΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΠΟΥΤΣΕΛΑΚΗΣ ΧΑΡΗΣ, ΜΠΡΑΤΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΠΡΟΥΖΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΜΩΡΑΪΤΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΝΑΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΝΑΤΣΙΟΥ ΣΟΦΙΑ, ΝΕΓΚΑ ΓΙΩΤΑ, ΝΙΒΟΛΙΑΝΙΤΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΡΙΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ (ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ), ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΝΟΝΗΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ, ΝΤΡΕΛΛΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΞΟΥΡΑΦΑΣ ΠΕΤΡΟΣ, ΞΥΔΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΞΥΔΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΞΥΔΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΞΥΔΟΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Μ. ΞΥΔΟΥΣ), ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΝΙΚΟΣ, ΞΥΔΟΥΣ ΛΑΜΠΡΙΝΗ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Μ. ΞΥΔΟΥΣ), ΟΡΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΟΥΙΛΛΙΑΜΣ ΡΟΜΠΕΡΤ, ΠΑΓΙΟΥΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΠΑΛΑΙΟΔΗΜΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΠΑΝΑΓΗΣ ΤΑΣΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΒΕΡΤΟΣ, ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΠΑΠΑΒΟΜΒΟΛΑΚΗΣ ΔΗΜΤΡΗΣ, ΠΑΠΑΓΑΒΡΙΗΛ ΜΑΚΗΣ, ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΩΤΗΡΗΣ, ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΕΛΞΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΧΑΡΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ, ΠΑΠΑΔΟΥΚΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΠΑΠΑΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ, ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΑ, ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Δ. ΒΑΣΙΛΗΣ, ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΘΑΝΟΣ, ΠΑΠΠΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΠΑΠΠΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΠΑΠΠΑΣ ΛΑΚΗΣ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΠΑΡΑΣΧΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΡΗΣ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΜΙΛΤΟΣ, ΠΑΤΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΠΕΠΠΟΣ ΠΑΡΗΣ, ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ, ΠΕΤΡΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ, ΠΕΤΡΙΤΗΣ ΦΩΤΗΣ, ΠΙΤΣΟΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΛΕΝΑ, ΠΛΕΣΣΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΠΛΕΣΣΑΣ ΜΙΜΗΣ, ΠΟΓΚΑΣ ΜΑΚΗΣ, ΠΟΛΥΖΩΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΗΣ, ΠΟΛΥΖΩΓΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙΤΗ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ), ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗ ΜΑΡΙΑ, ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ, ΠΡΟΒΕΛΕΓΓΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ ΡΑΦΑΗΛ, ΡΑΣΟΥΛΗ ΝΑΤΑΛΙΑ, ΡΕΝΤΟΥΛΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΡΟΥΣΣΗ ΡΕΒΕΚΚΑ, ΡΟΖΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΡΟΪΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΡΟΥΜΑΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (ΛΗΔΑ), ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΡΩΜΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ, ΣΑΚΚΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΣΑΡΑΣΙΔΗΣ ΙΩΣΗΦ, ΣΕΛΛΗ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ, ΣΕΜΠΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ (ΧΡΗΣΤΟΥ), ΣΕΜΣΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ, ΣΕΡΚΟΣ ΑΛΕΞΗΣ, ΣΙΑΦΑΣ ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ, ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕΜΕΛΗ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Π. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ), ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΣΙΝΖΑΝΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΣΙΟΛΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, ΣΚΟΥΡΤΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ, ΣΟΜΠΟΛΕΒ ΜΠΟΡΙΣ, ΣΟΥΚΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, ΣΟΥΚΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ, ΣΟΥΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΣΟΥΣΗΣ ΙΣΑΑΚ, ΣΠΑΘΗ ΑΝΤΖΕΛΙΝΑ, ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ, ΣΠΑΝΟΣ ΝΙΚΟΣ, ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Μ. ΞΥΔΟΥΣ), ΣΤΑΘΑΤΟΥ ΑΝΔΡΙΑΝΑ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ, ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΗΛΙΑΣ, ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΣΩΤΗΡΙΟΥ), ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΖΑΚ, ΣΤΡΑΒΟΡΑΒΔΗΣ ΣΠΥΡΟΣ, ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΣ, ΣΤΡΟΦΑΛΗΣ ΜΑΡΙΟΣ, ΣΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, ΣΦΕΤΣΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ΣΦΥΡΑΚΗΣ ΜΑΝΟΣ, ΣΩΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΤΑΓΚΑΛΟΓΛΟΥ ΠΑΥΛΟΣ, ΤΑΚΛΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ, ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ ΦΟΙΒΟΣ, ΤΑΤΣΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ, ΤΕΑΖΗΣ ΛΑΚΗΣ, ΤΕΝΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΤΕΡΖΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΤΗΓΑΝΟΥΡΙΑ ΖΩΗ, ΤΗΛΑΒΕΡΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΤΟΚΑ ΑΜΑΛΙΑ, ΤΟΛΙΑ ΙΟΥΛΙΑ, ΤΟΝΙΟΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ, ΤΟΥΡΝΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΤΡΑΝΟΥΔΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΤΡΑΝΤΑΛΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΑΚΗΣ, ΤΡΙΒΙΖΑΣ ΣΩΤΗΡΗΣ, ΤΡΙΠΟΛΙΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΤΣΑΒΑΛΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝ (ΝΤΙΝΟ), ΤΣΑΓΡΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΤΣΑΚΑΛΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ, ΤΣΑΚΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ, ΤΣΑΦΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΤΣΙΑΜΟΥΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΤΣΙΚΛΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΦΑΙΔΩΝ, ΤΣΙΚΝΗΣ ΜΑΡΙΟΣ, ΤΣΙΛΙΜΠΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, ΤΣΙΤΣΑΝΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Β. ΤΣΙΤΣΑΝΗ), ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Β. ΤΣΙΤΣΑΝΗ), ΤΣΟΛΚΑΣ ΛΑΖΑΡΟΣ, ΤΣΟΥΚΑΣ ΝΙΚΟΣ, ΦΑΒΙΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, ΦΑΜΕΛΛΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, ΦΑΣΟΥΛΑΚΗ ΜΑΙΡΗ, ΦΑΣΟΥΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΗΛΙΑΣ, ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΠΑΜΠΟΣ, ΦΙΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΦΛΕΡΙΑΝΟΣ Ι. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΦΛΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΦΟΥΛΙΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ΦΟΥΡΙΩΤΗΣ ΘΑΝΟΣ, ΦΟΥΣΤΕΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΦΡΑΓΚΑΚΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ, ΧΑΪΝΤΟΥΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΧΑΛΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ (ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ Τ. ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ), ΧΑΛΚΙΑΣ ΛΑΚΗΣ, ΧΑΡΙΤΑΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΧΑΛΚΙΤΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ, ΧΑΤΖΗΚΑΜΠΑΝΗ ΝΤΕΠΗ, ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, ΧΑΤΖΗΜΕΛΕΤΙΟΥ ΛΑΖΑΡΟΣ, ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΧΑΤΖΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ ΝΙΚΟΣ, ΧΙΩΤΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, ΧΡΗΣΤΑΡΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΗΣ ΑΛΕΚΟΣ, ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΗ ΕΙΡΗΝΗ, ΨΙΜΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, PERLALA ARBAN, RALLIS RUDOLF, SUNRAY KEVIN, VOLSKA IRYNA

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

"Οι αρχαίοι Έλληνες φτιάξανε τον άριστο, οι φεουδάρχες τον ιππότη, οι αστοί τον τζέντλμαν, οι μεταδικτατορικοί ρωμιοί έφτιαξαν τον γαμάω. Στα παπάρια του. Κατάντησε την πιο ωραία και ιστορική χώρα ένα γραψαρχιδιστάν"                             Μ.ΡΑΣΟΥΛΗΣ

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Πάντα είχα την αίσθηση ότι αυτά τα μάτια του Αλέξη μου θυμίζουν κάτι. Τώρα νομίζω πως βρήκα -παρ' όλες τις διαφορές των καταστάσεων, της ηλικίας και των συνθηκών- μια πολύ, μα πολύ ίδια φλόγα στο βλέμμα αυτών των δύο ανθρώπων!..

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Eγώ, και το όνομα "Ναταλία" .

       Το όνομά μου είναι Ναταλί ή Ναταλία. Όπως έρχεται στον καθένα. Βαφτίστηκα "Ναταλί- Οραλί". Το πρώτο, επιλογή του πατέρα μου τιμής ένεκεν στη γυναίκα του Λέοντος Τρότσκι, Ναταλία. Άρεσε και στην μαμά μου κι έτσι συμφώνησαν. Το δεύτερο, το "Οραλί", ήταν το όνομα της γιαγιάς μου, της μητέρας της μητέρας μου. 'Ηταν της νονάς της που ήταν Ιταλίδα και την βάφτισε στην Σμύρνη (όχι στη Νέα.. στην παλιά, την ταλαίπωρη..). Το θέμα με το όνομά  μου, υπήρξε πάντα περίπλοκο. Κατ' αρχήν , δεν δέχονταν οι ιερείς να με βαφτίσουν διότι τα ονόματα δεν υπήρχαν στο εορτολόγιο. Η νονά μου και γιαγιά μου, η μητέρα του πατέρα μου αυτή τη φορά, τους απείλησε ότι θα πάμε σε άλλη εκκλησία να με βαφτίσουν. Έκαναν μια προσπάθεια, βρήκαν ότι γιορτάζει το όνομα 'Ναταλία' στις 26 Αυγούστου γιατί υπήρξε η Οσία Ναταλία και έτσι βαφτίστηκα. 6 χρονών. Και το αφήνω ασχολίαστο.
        Γεννήθηκα στο Λονδίνο ως Natalie Symeonidis (παίρνεις το επίθετο της μητέρας μέχρι να τακτοποιηθούν τα χαρτιά) κι αμέσως μετά τις απαραίτητες διαδικασίες, το επίθετο Rassoulis, του πατέρα μου. Οι γονείς μου έμεναν στην Αγγλία δούλευαν εκεί, δεν είχαν κανένα σκοπό να γυρίσουν Ελλάδα, μέχρι που κάποιο καιρό αφού έπεσε η χούντα, το κόμμα (το τροτσκιστικό κόμμα) θεώρησε ότι πια είχε έρθει η ώρα για επαναπατρισμό. Οι γονείς μου αγαπούσαν πολύ το Λονδίνο και έμεναν ήδη αρκετά χρόνια εκεί. Αλλά, αγαπούσαν πολύ και την Ελλάδα και χωρίς να το πολυσκεφτούν, αλλά με βαριά καρδιά, άφησαν πίσω το Λονδίνο και το Άρσεναλ που μέναμε και έτσι ήρθαμε Αθήνα. Εδώ λοιπόν αρχίζει και η ιστορία μου με τ' όνομά μου.
         "Πως σε λένε;" με ρωτούσαν. "Ταταλί" έλεγα εγώ (ακόμα έτσι μ' έλεγε ο πατέρας μου), "Ναταλί" εξηγούσαν οι δικοί μου. "Α, Ναταλί-Α" διόρθωναν κάποιοι που το ήξεραν το όνομα. Και εντάξει όταν βρίσκονταν εκείνοι κοντά και έδιναν την εξήγηση. Στο σχολείο όμως, στο Παγκράτι, τους απαντούσα "Ναταλία" και με κοιτούσαν με απορία. "Δηλαδή, Νατάσσα;" με ρωτούσαν. "Όχι" απαντούσα εγώ. "Ναταλία". "Ναι", μου έλεγαν αλλά πως σε βάφτισαν; Αναστασία;" "Όχι" απαντούσα. "Με βάφτισαν 'Ναταλί - Οραλί', από την γυναίκα του Τρότσκι και από την γιαγιά μου. Τους τα έκανα ακόμα χειρότερα. Το "Οραλί" δεν τους απασχολούσε καν. Τους ήταν παντελώς άγνωστο. Το 'Ναταλία' όμως τους ερχόταν κοντά στο 'Νατάσσα' και μου έλεγαν ότι αποκλείεται να βαφτίστηκα έτσι, κάποιο λάθος θα έκανα και το θεωρούσαν σαν υποκοριστικό του 'Νατάσσα'. Αυτά, οι δάσκαλοι, που ήταν και μορφωμένοι άνθρωποι. Να μην διηγηθώ λοιπόν την αντίδραση των παιδιών.
        Αφού λοιπόν με κοιτούσαν καλά-καλά με το θέμα του ονόματος και με έβρισαν οι δάσκαλοι που τόλμησα σε μια έκθεση με θέμα την πατρίδα, να γράψω ότι έχω δύο πατρίδες και τους γύρισε το μάτι ανάποδα, άρχισα να γυρνάω στο σπίτι με νεύρα και δεν ήθελα να ξανακούσω τ' όνομα 'Ναταλία' . Η πατρίδα δεν με ένοιαζε τότε. Μετά από χρόνια άρχισε να μου δημιουργείται πρόβλημα από αυτό.
     "Δεν θα με ξαναπείτε Ναταλία!" έλεγα συνέχεια στους γονείς μου. "Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το όνομα!". "Και πως θέλεις να σε λέμε;"  έλεγαν εκείνοι με μαλακό τρόπο μέχρι να μου φύγει η τσατίλα. "Θα με λέτε 'Αγάπη'!" αποφάσισα, γιατί είχα μια συμμαθήτρια με αυτό το όνομα. Πάλευαν λοιπόν οι δικοί μου να με φωνάζουν και 'Αγάπη' μέχρι να μου περάσει. Περνώντας τα χρόνια, συνήθισα τ΄όνομά μου, ξέχασα το 'Αγάπη', άρχισαν να προσαρμόζονται με το όνομά  μου και όταν πήγαινα στην Αγγλία το όνομα αυτό περνούσε απαρατήρητο, αφού το 'Natalie' ήταν ένα συνηθισμένο όνομα.
        Ο πατέρας μου, πάντα μου υπενθύμιζε από ποιά γυναίκα είχα πάρει το όνομα αυτό και ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να γράψω τιμητικά ένα βιβλίο για την Ναταλία Τρόϊτσκαγια που ήταν ιδιαίτερη προσωπικότητα και σύζυξ του Τρότσκι, ενός ανθρώπου που σημάδεψε βαθύτατα  τον πατέρα μου. Βέβαια, εγώ ούτε στα οχτώ μου, ούτε στα δέκα μου αλλά ούτε και πιο μετά είχα κάποια τέτοια διάθεση να γράψω ένα τέτοιο βιβλίο. Ήθελα να με αφήσουν να κάνω αυτά που μου άρεσαν εμένα. Στο γυμνάσιο πια, που εννοείται ότι αρχίζει η πολιτική να ξυπνά στις ψυχές των εφήβων, έτρεξα κι εγώ και γράφτηκα στους πρωτοπόρους της ΚΝΕ χωρίς να το πολυσκεφτώ. Α' γυμνασίου ήταν αυτή. Το είπα και στους γονείς μου με περισσή υπερηφάνια, έπαθαν ένα μικρό σοκ, πρώτον, γιατί ήμουν 12 χρονών και δεύτερον γιατί το ΚΚΕ ήταν άλλο πράγμα από τον τροτσκισμό που ο πατέρας μου ανήκε. Ευτυχώς όμως και οι δύο οι γονείς μου ήταν αρκετά χαλαροί λόγω της ηλικίας μου, με μόνη τους ανησυχία τον πιθανό προσυλιτισμό και φανατισμό που μπορεί να με έφερνε σε δύσκολες καταστάσεις. Ευτυχώς, λόγω του ότι δεν είχα όρεξη να τρέχω με την κιθάρα μου και να τραγουδάω στις συναυλίες της ΕΠΟΝ, αλλά γιατί ήμουν πάντα απείθαρχο στις πιέσεις παιδί, έφυγα με ελαφρά βήματα από τους Πρωτοπόρους και μέχρι την γ' γυμνασίου δεν σταμάτησαν να με περιμένουν εξω από το σχολείο για να ξαναπάω. Παρ'όλο βέβαια που αυτό το "Ναταλία",  όταν τους εξηγούσα την προέλευσή του και άκουγαν το όνομα "Τρότσκι", δεν ήταν και η καλύτερή τους.
         Στο λύκειο πια, καταλάβαινα ότι το Ναταλί-Α, που διόρθωναν όλοι γιατί αυτό κατανοούσαν σαν ελληνικό, ήταν και ένα σλάβικης προελεύσεως όνομα -με λατινική ρίζα βέβαια- με αποτέλεσμα να παρατηρώ ότι όπου Ρωσσίδα και Ναταλία. Δεν ήξερα πια τι να νιώσω, Τη μία μου άρεσε σαν όνομα, το είχα συνηθίσει, και την άλλη ένιωθα σαν..Ρωσσίδα. Και μιλάμε για την Ελλάδα που το "Ναταλί" χωρίς την κατάληξη -α δεν θεωρείτο σωστό. Όλα αυτά μαζί μου δημιούργησαν μια ψυχολογία, που έλεγε και ο Μπιθικώτσης, και άσκησα καινούργιο βέτο. "Ναταλί" έλεγα και αυτές τις ρωσσικές καταλήξεις να τις αφήσετε απ' έξω. Ο πατέρας μου δεν μπορούσε να το χωνέψει, αλλά και αυτή τη φορά μου έκανε το χατήρι. Η μητέρα μου δεν είχε κανένα πρόβλημα είτε έτσι, είτε αλλιώς. Ότι ήθελα εγώ.
         Με το Ναταλί τα πήγαινα μια χαρά. Ήταν πιο κοντά στα ευρωπαϊκά και γενικώς δυτικά δεδομένα. Μέχρι που κάποια στιγμή, κάποια γνωστή μας, αρκετά χρόνια μεγαλύτερή μου, μου πρότεινε, μπροστά σε κόσμο, να προσθέσω πάλι αυτήν την κατάληξη -α- στ' όνομά μου γιατί το 'Ναταλί' ακουγόταν σαν Γαλλίδα εταίρα, για να το θέσω εδώ λίγο πιο κόσμια. Ήμουν αρκετά μεγάλη για να τα πάρω εντελώς και να απαντήσω, μπροστά σε κόσμο πάλι ότι προτιμούσα Γαλλίδα εταίρα παρά Ρωσσίδα πλύστρα. Όλοι άρχισαν να τρώνε γρήγορα-γρήγορα για να αποσπάσουν την προσοχή από τον επικείμενο καυγά. Εκείνη δεν συνέχισε γιατί εγώ έβραζα και έβριζα -μέσα από τα δόντια μου γιατί είμασταν καλεσμένοι σε τραπέζι σε εστιατόριο και είμασταν καμμιά τριανταριά άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του πατέρα μου, ο οποίος όμως ήξερε πως να αποσυμφορίζει τις καταστάσεις. Πάντα λοιπόν αντιμετώπιζα δι'αφορα θέματα με τ΄όνομά μου όσπου ανακάλυπτα ότι όχι μόνο υπήρχαν και άλλες κοπέλες που τις έλεγαν έτσι, αλλά μάλιστα πολλές από αυτές ήταν και μεγαλύτερές μου οπότε με παρηγορούσε ότι ούτε απομονωμένη ήμουν, αλλά και ότι και άλλες πιθανά να τράβηξαν αυτά που τράβηξα και εγώ.
           Τα τελευταία χρόνια πια, δεν με ενδιέφερε πως θα άρεσε στον καθένα να με φωνάζει. Είχα πια συμπαθήσει και αγαπήσει το όνομα αυτό, αλλά είχα συμπαθήσει και εξοικειωθεί και με την Ναταλία Τρόϊτσκαγια, σε σημείο που σκεφτόμουν και το βιβλίο. Τώρα ο πατέρας μου δεν είναι εδώ και εγώ έχω μαζί μου το όνομα που εκείνος διάλεξε μαζί με την μαμά μου για μένα και με δένει ακόμα πιο πολύ μαζί του.
             Τα υπόλοιπα, είναι μια ιστορία που την σκέφτομαι πια με πλάκα.


[Φωτό]  Αγία Ναταλία, Natalia Sedova Trotsky







Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Brother, can you spare a dime?..

Ο "ύμνος" της Μεγάλης Κατάθλιψης που δημιουργήθηκε με  το Kραχ στην Αμερική του '30.. Πόσο οικείο τώρα..

    "Once I built a railroad, I made it run, made it race against time.
     Once I built a railroad; now it's done. Brother, can you spare a dime?
     Once I built a tower, up to the sun, brick, and rivet, and lime;
     Once I built a tower, now it's done. Brother, can you spare a dime?"

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Ένα βιντεάκι, που μου ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου.


     Σήμερα μου έστειλε ένα βιντεάκι ένας φίλος από το fb, το οποίο είναι από τα πιο αποκρουστικά πράγματα που έχω δει. Δεν θα αναδημοσιεύσω το βίντεο, αλλά αφορά έναν τραγουδιστή που χάσαμε πρόσφατα και που αγαπώ βαθύτατα κ ένα τραγούδι του πατέρα μου.

      Από τη μία σκέφτομαι, ότι, γιατί να δώσει κανείς σημασία σε τέτοια καθυστερημένα άτομα που ασχολούνται με την βεβήλωση των ονομάτων γνωστών ανθρώπων που έγραψαν την δική τους ιστορία στον ελληνικό πολιτισμό. Από την άλλη, αυτή η χροιά που δίνουν σε τέτοιου είδους δημοσιεύματα είναι ΤΟΣΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ και ΕΠΙΜΟΝΗ που με κάνει ν' ανησυχώ με την σκέψη ότι τέτοια άτομα κυκλοφορούν και λειτουργούν ατιμώρητα.

       Η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος ελπίζω να κάνει την δουλειά της όπως πρέπει, αλλά θέλω να πω ένα πράγμα. Δεν είναι πλέον άλλο σκόπιμο να ανεχόμαστε οποιαδήποτε φασιστικά εγκληματική κίνηση από όπου και να προέρχεται. Και λέω απ' όπου και αν προέρχεται, γιατί δεν είναι μόνο ακροδεξιά στοιχεία αυτοί που δημιουργούν τέτοιου είδους προβλήματα. Παρατηρώ με μεγάλη μου λύπη μια ακραία επιθετικότητα στον κόσμο, που μέχρι έναν βαθμό είναι δικαιολογημένη, αλλά υπάρχει ένα μέτρο σε όλα τα πράγματα και αυτό το μέτρο των ακραίων συμπεριφορών έχει εξαφανιστεί.

Με ενοχλεί βαθύτατα η "δικαιολογημένη" βία. Και η ανέχεια και αποσιώπηση σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις είναι επικινδύνως απερίσκεπτη. Δεν ξέρω αν έχει ιδιαίτερη σημασία η κάλυψη ορισμένων ανθρώπων κάτω από ένα ψευδώνυμο μέσα στο ίντερνετ, γιατί το θράσος δεν βαδίζει πάντα με την ανωνυμία.

      Eίναι χρέος ΟΛΩΝ, να ΜΗΝ ανεχόμαστε οποιαδήποτε συμπεριφορά που μπορεί να διακυβεύσει την αξιοπρέπειά μας σαν υπάρξεις αλλά και την ηθική και σωματική ακεραιότητα την δική μας και οποιουδήποτε άλλου. Ο αδυνείδητος τσαμπουκάς και ο τραμπουκισμός δεν θα περάσουν. Πουθενά και ποτέ.

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011


"Strange Fruit" was a poem written by Abel Meeropol, a Jewish high-school teacher from the Bronx, about the lynching of two black men.. Holiday here, is unbelievably touching.

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Speechless, Norway...

"But ride, grey sea-bird, even so
The rack on Ran's wild steed!
 Scream out, scream out; ‘tis meet although
 Your voice be harsh indeed!
‘Tis meet your cry should be so hoarse,
 No dulcet minstrelsy;
 The blind reefs break the billows' force,
 A rain-squall hither sets its course, —
 Shriek, ‘tis your destiny!"

An extract from Henrik Ibsen's poem, " The Seagull's Cry"




Aντίο στον Μιχάλη Κακογιάννη...

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Great moments on opera stage!

 

In the closing scene of Wagner's Lohengrin, Slezak had sung his Farewell, and was about to make his departure in the boat drawn by a swan. The boat moved away before Slezak could step on board. He glanced at the audience. 'Tell me,' he said, 'what time is the next swan?'

Leo Slezak- tenor

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Μανώλης Κυπραίος: "Η σκληρότερη μορφή βίας που έχω δει στη ζωή μου"


by Natalie Rassoulis on Friday, July 8, 2011 at pm
«Δε μπορώ να ακούσω τηλεόραση, ραδιόφωνο, το κουδούνι της πόρτας μου. Πως θα συνεχίσω τη δουλειά μου όταν δε μπορώ να ακούσω αυτόν που μου μιλά;».

Η ερώτηση του Μανώλη Κυπραίου, του δημοσιογράφου που έχασε εντελώς την ακοή του στο ρεπορτάζ όταν ήρθε αντιμέτωπος με την τυφλή αστυνομική βία, είναι ρητορική. Όχι επειδή δεν περιμένει απάντηση ή δε μπορεί -μοιραία- να την ακούσει, αλλά επειδή κανείς δεν μπορεί να του την δώσει.

Η ιστορία του Μανώλη Κυπραίου έχει συγκινήσει (αλλά και εξοργίσει) το πανελλήνιο. Πιο πολύ όμως έχει συγκινήσει το ήθος και η αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τη συμφορά που τον βρήκε.

«Η σκληρότερη μορφή βίας που έχω δει στη ζωή μου»

«Έχω βρεθεί σε Κόσοβο και Παλαιστίνη, έχω πάρει συνέντευξη από τον Αραφάτ, τον Μουμπάρακ και άλλες ηγετικές φυσιογνωμίες. Έχω βρεθεί σε πολέμους και αναταραχές και έχω πάει σε αρκετές αποστολές στο εξωτερικό» τονίζει ο έμπειρος δημοσιογράφος στη συνέντευξή του στην εκπομπή «Όσο υπάρχουν άνθρωποι». «Τη σκληρότερη μορφή βίας την είχα δει στην πλατεία Ταξίμ όταν τα ΜΑΤ της Τουρκίας είχαν επιτεθεί σε αριστερούς και Κούρδους διαδηλωτές. Μέχρι που έζησα την 15η Ιουνίου» υπογραμμίζει και σοκάρει ξεκινώντας να αφηγείται τις τραγικές στιγμές που έζησε εκείνη τη μοιραία μέρα.

«Δεν υπήρχαν κουκουλοφόροι. Ήμουν εγώ και απλοί πολίτες»

«Κάλυπτα τα γεγονότα στις 15 Ιουνίου» υπογραμμίζει και σοκάρει ξεκινώντας να αφηγείται τις τραγικές στιγμές που έζησε εκείνη τη μοιραία μέρα.
«Δεν υπήρχαν κουκουλοφόροι. Ήμουν εγώ και απλοί πολίτες»

«Κάλυπτα τα γεγονότα στις 15 Ιουνίου από την απεργία τις ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ και όλα έδειχναν ότι θα ήταν ήρεμη διαδήλωση. Ξαφνικά άρχισαν να εμφανίζονται από το πουθενά κάποιοι κουκουλοφόροι που είδα να βγαίνουν πίσω από τις γραμμές των ΜΑΤ και μετά να ξανακρύβονται. Η χρήση της αστυνομικής βίας δεν είχε μέτρο, χτύπαγαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Βρισκόμουν Ξενοφώντος και Φιλελλήνων. Εκεί υπήρχαν μία ομάδα των ΜΑΤ και ομάδες πολιτών. Κανείς κουκουλοφόρος. Είδα ότι οι αστυνομικοί ετοιμάζονταν για επίθεση και κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά…» τονίζει ο Μανώλης Κυπραίος στη συγκλονιστική του περιγραφή και συνεχίζει:

«Πήγα λίγο πιο κάτω και μπήκα μέσα σε μία στοά συνεχίζοντας να τραβάω φωτογραφίες και να μεταδίδω. Οι αστυνομικοί με είχαν δει από νωρίτερα. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Η ομάδα των ΜΑΤ άρχισε να πετά χημικά και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και όταν έφτασαν στο ίδιο επίπεδο με εμένα, ο διμοιρίτης τους με ρωτά με αυστηρό ύφος: “Γιατί τραβάς φωτογραφίες ρε;”. Του εξήγησα ότι είμαι δημοσιογράφος και του έδειξα την ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ. Πήρα μία χυδαία απάντηση και όταν τον ρώτησα γιατί μου μιλά έτσι, μου απάντησε στο ίδιο ύφος. Στη συνέχεια στράφηκε σε ένα ευτραφή κύριο από την ομάδα του και με ένα νόημα του έδωσε διαταγή να μου πετάξει μία χειροβομβίδα κρότου-λάμψης όπως και έγινε…»

«Πάνω από 300 ντεσιμπέλ ο θόρυβος»!

«Πρέπει να κατανοήσουμε τι σημαίνει χειροβομβίδες κρότου-λάμψης» εξηγεί με αξιοθαύμαστη ηρεμία ο άτυχος δημοσιογράφος. «Θεωρούνται μη φονικό όπλο αλλά υπό προϋποθέσεις όπως να πετάγονται στα 50 μέτρα μακριά από τους διαδηλωτές. Τα ντεσιμπέλ που βγάζει είναι 170 ενώ η ένταση του φωτός είναι 3 εκ. κεριών… Σκεφθείτε ότι αυτό έσκασε σε μένα στους 50 πόντους και συνυπολογίζοντας ότι ήμουν σε στοά,  η ένταση του ήχου διπλασιάστηκε ή τριπλασιάστηκε…» περιγράφει ο ίδιος και σοκάρει.

«Εκτοξεύτηκα. Ξύπνησα μετά από λίγο γιατί ήμουν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Με βρήκαν δύο συνάδελφοι και με βοήθησαν όπως και απλός κόσμος. Μετρά από λίγο συνήλθα. Τότε ήταν που ξεκίνησε και το δεύτερο μέρος της περιπέτειας μου»…

«Δε με άφηναν να πάω στις πρώτες βοήθειες»!

«Οι συνάδελφοι μου με συμβούλεψαν να πάω γρήγορα στο σταθμό πρώτων βοηθειών. Δοκίμασα να κατευθυνθώ προς τα εκεί αλλά μια διμοιρία των ΜΑΤ δε άφηνε κανέναν να πλησιάσει. Δεν μου το επέτρεψαν ούτε όταν τους έδειξα την ταυτότητα του δημοσιογράφου ούτε όταν τους εξήγησα ότι έχω πρόβλημα» εξηγεί ο ίδιος φέρνοντας στο μυαλό του καρέ-καρέ τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε πριν από λίγες ημέρες.

«Κατευθύνθηκα με τον υπόλοιπο κόσμο προς την άνοδο της Φιλελλήνων ώσπου στο ύψος της Αγγλικανικής εκκλησίας είδα άνδρες της ομάδας ΔΕΛΤΑ να έρχονται κατά πάνω μας με φόρα. Μας κύκλωσαν σαν να είναι ινδιάνοι. Ένας μοτοσικλετιστής με χτύπησε με το γκλομπ σε χέρια και σε πόδια, ευτυχώς όχι πολύ. Μετά από λίγο έφυγαν. Χωρίς ακοή αλλά και με θολή όραση κατευθύνθηκα προς το νοσοκομείο. Έφτασα στον Ερυθρό. Οι γιατροί έκαναν ό,τι μπορούσαν. Έκανα ειδικές εξετάσεις, το ακουόγραμμα. Η απώλεια ήταν πλήρης στο αριστερό και σχεδόν ολοκληρωτική στο δεξί. Μετά από λίγο έγινε και αυτή πλήρης. Μπορώ να επικοινωνήσω μόνο γραπτά πλέον, δεν ακούω τίποτα. Προσπαθώ να διαβάσω τα χείλη των άλλων…» εξηγεί με την πικρία να είναι έκδηλη στο πρόσωπό του…

«Επισκέφθηκα τον εισαγγελέα. Αν δε δικαιωθώ σημαίνει ότι δεν υπάρχει δημοκρατία»

«Σήμερα ήμουν στο εισαγγελέα» αποκαλύπτει ο κ. Κυπραίος και συμπληρώνει «Κλήθηκα και κατέθεσα. Από τη δράση της αστυνομίας έχουμε έναν ανάπηρο. Δεν έχει σημασία το ότι είμαι εγώ, θα μπορούσε να είναι άλλος. Υπάρχουν φωτογραφίες των ανθρώπων που μου επιτέθηκαν γιατί λίγο πριν μου επιτεθούν τους τραβούσα φωτογραφίες. Παρέδωσα και τη χειροβομβίδα κρότου λάμψης αλλά και τα χημικά που μου πέταξαν. Αν δε δικαιωθώ σημαίνει ότι ζω σε ένα κράτος που δεν έχει δημοκρατία, σε ένα κράτος που βασιλεύει το άδικο».

«Δε μου ζήτησε κανείς συγνώμη από την πολιτεία»

«Η ζωή μου άλλαξε δραματικά προς το χειρότερο. Καλούμε να κάνω μια καινούργια αρχή και δεν είναι εύκολο. Η ακοή για τους δημοσιογράφους είναι ό,τι για έναν μηχανικό τα χέρια του. Είμαι ανήμπορος να δουλέψω. Είναι το παράπονο μου και το γιατί» δηλώνει ο άτυχος δημοσιογράφος και εκφράζει δημόσια την απογοήτευση και το παράπονο του που κανείς δε του ζήτησε ποτέ συγνώμη: «Το μεγαλείο στον άνθρωπο είναι να ζητά συγνώμη. Δε βγήκε ούτε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Παπουτσής ούτε ο αρχηγός της ΕΛΑΣ κ. Οικονόμου να ζητήσουν μία συγνώμη αν και το ήξεραν από την πρώτη στιγμή. Και αυτή η έλλειψη ανθρωπιάς με τρομάζει…».

Κλείνοντας τη συγκλονιστική συνέντευξη του, ο Μανώλης Κυπραίος –αφού ευχαρίστησε όσους έχουν σταθεί δίπλα του- έκανε και μία ευχή. Μια ευχή απλή αλλά γεμάτη νόημα και ουσία: «Εύχομαι όσα είπα να μην είναι σε “ώτα μη ακουόντων”»…

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Σαν,Κορνήλιος Καστοριάδης,san,kornilios kastoriadis
" Ένας επαναστάτης, δεν μπορεί να βάζει όρια στην επιθυμία της σκέψης του για σαφήνεια" - Κορνήλιος Καστοριάδης
 

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Σχετικά με την επιστολή του Μανώλη Ρασούλη προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια.

Θέλω να κάνω ένα σχόλιο, σε σχέση με αυτό το καινούργιο θέμα που έχει προκύψει σχετικά με την επιστολή του πατέρα μου, Μανώλη Ρασούλη, προς τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρη Χριστόφια και ειδικά στο θέμα ότι ο Μανώλης Ρασούλης επρόκειτο να εγκατασταθεί μόνιμα στην Κύπρο, μια πληροφορία που τιτλοφορεί τα άρθρα του συγκεκριμένου θέματος στις εφημερίδες και τα blogs. Είναι κατ' αρχήν παραπλανητική, όσον αφορά στην μονιμότητα αυτής της μετοίκησης και κατά δεύτερον αλλά και σημαντικότερο, δημιουργεί ερωτήματα και απορίες σε σχέση με την εμφάνιση αυτής της επιστολής τέσσερεις μήνες μετά τον θάνατο του πατέρα μου. Αυτό δε, που μου προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση -ίσως δεν θα έπρεπε- είναι το πως διέρρευσε μια προσωπική επιστολή προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας στα ΜΜΕ. Θέλω να πιστεύω, ότι ο κύριος Χριστόφιας δεν έχει κάποια ανάμειξη στην συγκεκριμένη "αποκάλυψη" αυτής της επιστολής. Το θέμα ερευνάται, διότι τέτοιου είδους δημοσιεύσεις είναι ιδιαίτερα αξιοπερίεργες και αμφιβόλου σκοπιμότητος.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

To θέατρο του παραλόγου..

Γιατί δεν μπουκάρετε στα καζίνα να ζητήσετε λεφτά για την αποπληρωμή του χρέους, μόνο με θράσος βγάζετε διαφημίσεις με τραπεζικούς λογαριασμούς για να καταθέσει ο κόσμος με τα 500 ευρώ το μήνα;; Εξυγίανση και αηδίες!..

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Από συνέντευξη του Μανώλη Ρασούλη στο Δίφωνο το 2008

"- Η δημιουργία είναι κάτι μοναχικό;
  -ΜΑΝΩΛΗΣ ΡΑΣΟΥΛΗΣ: Είναι κάτι μοναχικό, που όμως το αντλείς μέσα από το πλήθος των ανθρώπων. Ο δημιουργός πρέπει στο βάθος να καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει το πλήθος. Υπάρχει η μονάδα. Όταν εγώ γράφω ένα τραγούδι απευθύνομαι στον οξυγονοκολητή στο Πέραμα που θα το τραγουδήσει. Η κοινωνία είναι άθροισμα πολλών μονάδων, αλλά η πνευματικότητα υπάρχει στον καθένα. Αυτή είναι η βάση της κοινωνίας. Κι αυτό πρέπει να καταλάβουν οι δημιουργοί. Μέσα από τη μαζική παραγωγή να ξαναβρούν τον καθένα.

«Πες μου παππού πες μου παππού, αυτός ο κόσμος πάει πού»;

http://www.aixmi.gr/index.php/pesmou-pappou-kosmos-paei-pou/

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Ανασχηματισμός,
Κι έβαλε ο Πρωθυπουργός το βρακί του αλλιώς..
Σήμερα γίναμε μάρτυρες των πιο άθλιων επεισοδίων στην ιστορία της χώρας μας, με εξαίρεση αυτών των γηπέδων. Είπαμε μια φορά οτι εκπολιτιστήκαμε κι εμείς και οτι η Ειρήνη ήταν πλέον στα χέρια μας, αλλά για άλλη μια φορά προσπάθησαν να την υπονομεύσουν. Πρωτόγονη αθλιότητα. Με καδρόνια και κλωτσιές. Σαν αγράμματοι.

Καταγγελία για κουκουλοφόρο αστυνομικό

Μαρτυρίες πολιτών κάνουν λόγο για την ύπαρξη αστυνομικού μέσα στους κουκουλοφόρους, που προκάλεσαν την ένταση στο Σύνταγμα.
 Συγκεκριμένα, στον εν λόγω άνδρα, ο οποίος τραυματίστηκε ελαφρά στο κεφάλι κατά τη διάρκεια των επεισοδίων και αποχώρησε από το σημείο της έντασης, βρέθηκε πάνω του ταυτότητα αστυνομικού - όπως καταγγέλουν οι παρόντες "αγανακτισμένοι", οι οποίοι προσπάθησαν να αποτρέψουν νέες εντάσεις.
Στο μεταξύ, οι δώδεκα που προσπάθησαν να αποτρέψουν την διέλευση των οχημάτων που μετέφεραν βουλευτές και προσήχθησαν, αφέθηκαν ελεύθεροι, ενώ πέντε προσαγωγές έγιναν στην Πατησίων.

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Καταγγελία της Ναταλίας Ρασούλη για τη νέα απόπειρα κυκλοφορίας cds του Μανώλη Ρασούλη από εβδομαδιαία εφημερίδα

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Καταγγελία της Ναταλίας Ρασούλη
για τη νέα απόπειρα κυκλοφορίας cds του Μανώλη Ρασούλη
από εβδομαδιαία εφημερίδα

Ο τηλεοπτικός σταθμός ALTER διαφημίζει την θέση σε κυκλοφορία με τον ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ τεσσάρων cds με τις επιτυχίες του Μανώλη Ρασούλη, εκ των οποίων το πρώτο cd  θα διανεμηθεί το Σάββατο και την Κυριακή (11 και 12 Ιουνίου).

Για τα cds αυτά, των οποίων αγνοώ το περιεχόμενο, δεν έχει ζητηθεί ούτε και δοθεί η απαιτούμενη από το νόμο άδειά μου, με την ιδιότητα της κληρονόμου του Μανώλη Ρασούλη, όσον αφορά στο ηθικό του δικαίωμα.

Το ίδιο –δυστυχώς- συνέβη και με cds που διέθεσαν προσφάτως οι εφημερίδες ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, ΤΟ ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ.

Όσο ζούσε ο πατέρας μου ουδείς είχε διανοηθεί να μην ζητήσει την άδειά του πριν από την δημοσίευση του έργου του και εκείνος είχε πάντα λόγο. Μετά τον θάνατό του επιβάλλεται να μην αποφασίζει αυτοβούλως οιοσδήποτε για την παρουσίαση του έργου του, άλλως θεωρώ ότι επιβάλλεται να επέρχονται οι προβλεπόμενες κυρώσεις.

Καλώ τους υπεύθυνους της εφημερίδας Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ να μην παρανομήσουν και να μην θέσουν σε κυκλοφορία τα διαφημιζόμενα cds. Να σεβασθούν τη μνήμη και την προσωπικότητα του δημιουργού Μανώλη Ρασούλη.

Από την πλευρά μου δηλώνω ότι θα προασπίσω με κάθε νόμιμο μέσο τα δικαιώματα του πατέρα μου.

Ναταλία Ρασούλη

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Μόλις πληροφορήθηκα οτι ο "Ο κόσμος του Επενδυτή" πρόκειται να κυκλοφορήσει 4 cd με επιτυχίες του Μανώλη Ρασούλη και για ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΣΤΗ φορά ΔΕΝ έχουν κάνει καμμία κίνηση να μας πληροφορήσουν, ρωτήσουν, ζητήσουν την άδεια για το παραμικρό! Είναι πια ακραία και ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΘΡΑΣΥΤΑΤΟΙ!
"They will not force us
And they will stop degrading us
And they will not control us
We will be victorious, so come on"
 

Παραίτηση του Μίλτου Λογιάδη, αρχιμουσικού της Ορχήστρας Των Χρωμάτων.

Και η πολιτισμική κατρακύλα μας, συνεχίζεται!..
Ποιός Μάνος Χατζιδάκις, ποιός Πολιτισμός, ποιά Ελλάδα..ρε γαμώτο! 
Το Υπουργείο Πολιτισμού, όσο πάει και διαλύει ακόμα περισσότερο τα λίγα ψήγματα πολιτισμού που μας έχουν μείνει.
Ιδού λοιπόν και η επιστολή του Μίλτου Λογιάδη:


"Προς Πρόεδρο και Δ.Σ. της Ορχήστρας των Χρωμάτων
Κοινοποίηση : Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Παύλο Γερουλάνο
Αναπληρωτή Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Τηλέμαχο Χυτήρη
Αθήνα, 3 Ιουνίου 2011

Αξιότιμοι κύριοι,
Με αυτή μου την επιστολή θέλω να υποβάλλω την παραίτησή μου από τη θέση του Αρχιμουσικού της Ορχήστρας των Χρωμάτων, μια θέση που υπηρετώ με αφοσίωση εδώ και 20 χρόνια. Ο λόγος της παραίτησής μου είναι πως δεν διαθέτω άλλες ψυχικές αντοχές για να φέρω σε πέρας το έργο της ορχήστρας, όπως ορίζουν το καταστατικό και οι στόχοι του ιδρυτή της.
Η Ορχήστρα των Χρωμάτων υπήρξε έργο ζωής για μένα και πράγματι πίστευα ότι θα τελειώσω την καριέρα μου σ’αυτήν. Φαίνεται πως κάτι τέτοιο δε θα συμβεί. Η ταλαιπωρία που έχει υποστεί η Ορχήστρα όλα αυτά τα χρόνια από την πολιτεία και η επί της ουσίας αδιαφορία των Υπουργών Πολιτισμού από την ίδρυσή της έως σήμερα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση αβάσταχτη για τους εργαζόμενους σ’αυτήν. Παρά τους ιδιαίτερα χαμηλούς μισθούς (ο απλός μουσικός αμοίβεται με 650 ευρώ μηνιαίως) και τις μεγάλες καθυστερήσεις στις πληρωμές, η μέχρι τώρα καλλιτεχνική παρουσία της Ορχήστρας αποδεικνύει την αφοσίωση και την πίστη στα ιδανικά του ιδρυτή της τόσο από τούς παλαιότερους μουσικούς που τον «ζήσανε» όσο και από τους νεώτερους που συνεχίζουν πάνω στην ίδια «φιλοσοφία» που ενσάρκωνε ο Μάνος Χατζιδάκις.

Η αντοχή όλων μας όμως έφτασε στα όριά της. Ο παράνομος μηδενισμός της τακτικής επιχορήγησης του ΥΠΠΟΤ για το 2011 καθώς και η μεγάλη καθυστέρηση στην καταβολή της έκτακτης επιχορήγησης, η οποία πλέον θα χρησιμοποιηθεί για την εξόφληση του χρέους προς το ΙΚΑ, έχουν οδηγήσει το μόνιμο δυναμικό και τους εκτάκτους συνεργάτες της Ορχήστρας σε απελπισία.


Παράλληλα η απόφαση του ΥΠΠΟΤ για ένταξη της Ορχήστρας στην ΕΡΤ, βρίσκεται ακόμα στο στάδιο του σχεδιασμού, χωρίς χρονικό προσδιορισμό και ακριβείς προδιαγραφές.
Επιπλέον, η ασάφεια και οι αντικρουόμενες απόψεις του Υπουργείου σχετικά με τους
όρους της ένταξης έχουν επιτείνει την ανησυχία όλων για το μέλλον της Ορχήστρας και
έχουν δημιουργήσει αμφιβολίες για το αν το ΥΠΠΟΤ προτίθεται να σώσει την Ορχήστρα
των Χρωμάτων διατηρώντας τη φυσιογνωμία της και τον αριθμό των 40 μονίμων μουσικών.
Κάτω από αυτές της συνθήκες νιώθω ότι αποτελεί χρέος μου προς τον ιδρυτή της Ορχήστρας να υποβάλλω την παραίτησή μου, γνωρίζοντας ότι ο Μάνος Χατζιδάκις δεν θα δεχόταν ποτέ να βλέπει συναδέλφους του μουσικούς σε αυτή την απελπιστική κατάσταση.

Οι υπεύθυνοι ας αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Με αξιοπρέπεια,
Μίλτος Λογιάδης"



Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Η δανειακή σύμβαση Ελλάδας-κρατών Ευρωζώνης υπό το πρίσμα των θεσμών. Καλή ανάγνωση.. {:-(
http://www.dsanet.gr/epikairothta/mnimonio/blog/N_B.pdf

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Ανάγκη πνευματικής οχύρωσης.

Λόγω του οτι υπάρχουν υπέρμετρες φιλοδοξίες ενεργοποιημένες σε ανθρώπους που πολλές φορές παίζουν έναν πιο ιδιαίτερο και ιδιόμορφο ρόλο στη ζωή ενός καλλιτέχνη, θα ήθελα να πω οτι η προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων μπορεί να έχει και μορφή επιπλέον εκτός από αυτή των νομικών διαδικασιών που είναι η ο κύριος πυρήνας αυτοπροστασίας ενός δημιουργού. Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε προειδοποιήσει τον γιό του " Πριν σου επιτεθούν οι δημοσιογράφοι, θα σου επιτεθούν οι φίλοι μου". Ευτυχώς ο Μανώλης Ρασούλης είχε μια ομάδα πολλών και πολύ αγαπημένων και προστατευτικών φίλων. Ο αδύναμος κρίκος όμως, είναι η άγνοια κάποιων καταστάσεων που δυστυχώς οφείλουμε, αυτοί που γνωρίζουμε, να καλύψουμε τυχόν ανοίγματα σ' ένα έργο που θεωρώ ιερό και που πρέπει να γίνει απροσπέλαστο από οποιαδήποτε λαχτάρα ματαιοδοξίας.

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

This bitter earth

This bitter earth

What fruit it bears
What good is love
That no one shares
And if my life is like the dust
That hides the glow of a rose
What good am I
Heaven only knows

This bitter Earth
Can it be so cold
Today you're young
Too soon your old
But while a voice
Within me cries
I'm sure someone
May answer my call
And this bitter earth
May not be so bitter after all...

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Στο παζάρι και ο Πολιτισμός!..

Σε σχέση με την ανοιχτή επιστολή των δημιουργών προς τον πρωθυπουργό..Δεν ξεπουλιέται μόνο η χώρα πρακτικά, αλλά και πνευματικά και πολιτισμικά..Δεν ξεθάβουν μόνο ανθρώπους που δημιούργησαν αυτόν τον πολιτισμό (Τσιτσάνη, Ξυλούρη, Λαμπέτη και πολλούς άλλους) γιατί δεν έχουν άλλο χώρο για τους τιμής ένεκεν ενταφιασμένους καλλιτέχνες και δημιουργούς (αναρωτιέμαι τι λιγότερο έχουν προσφέρει οι δημιουργοί αυτής της χώρας από τους πολιτικούς της και δεν δικαιούνται 2 μέτρα γης και όχι 2 στρέμματα όπως πιθανά το κόμμα μπορεί να σου προσφέρει..), αλλά ξεκοιλιάζουν τη χώρα στην κυριολεξία, πουλώντας τα πάντα στο "παζάρι" τους. Μάρμαρα, γη, σπίτια, νησιά, δημιουργούς, υπαλλήλους, συνταξιούχους, ήθη, Πολιτισμό, τα πάντα! Όλα ένα συνωθύλευμα και με έκπτωση, προσφορά στον κάθε επιτήδειο, που βέβαια σαν έξυπνος αγοραστής θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο την ευκαιρία που του προσφέρεται. Κ εμείς, θα καθόμαστε να βλέπουμε μια από τις πιο όμορφες και ιστορικές χώρες του κόσμου να διαλύεται στον αέρα, και να σκορπιέται παντού η στάχτη της, που απ' ότι βλέπω, μάλλον στη μάπα θα μας έρθει..

Από συνέντευξη του Μανώλη Ρασούλη

"Οι δημιουργοί έχουν πάθει πανωλεθρία. Με τα ιδιωτικά κανάλια, ο τραγουδιστής πήρε την πρωτοκαθεδρία, αυτό πουλάει ο έμπορας. Όχι φυσικά ότι ο έμπορας αγαπάει τον τραγουδιστή, το περίγραμμα που πουλάει και το κέρδος του αγαπάει. Οι εταιρείες έδωσαν την πλήρη έμφαση στους τραγουδιστές, και πήγαν να κάνουν εμάς τους δημιουργούς υπαλλήλους και μπάτλερ των ανόητων, των αμόρφωτων και των άξεστων. Είδες τι γίνεται στην Αμερική με τους σεναριογράφους; Έτσι θα ήθελα να είμαστε κι εδώ. Δεν θέλω να σέβονται εμένα αλλά αυτό που κάνω, γιατί είναι εξ’ αντικειμένου αξιοσέβαστο. Ζούμε σε μια χώρα αλητείας και δεν ξέρω αν αυτό είναι αναστρέψιμο. Στην Ελλάδα έγινε η μεγαλύτερη πολιτιστική αντεπανάσταση που υπήρξε ποτέ. Ο κόσμος ζει σε μια υπνοβασία, μια μηχανιστική επανάληψη του εαυτού του. Όλοι θέλουν να βολευτούνε και αυτό με μαραζώνει, διότι δεν μπορείς στην εποχή μας να βολευτείς. Θα βολευτείς μόνο στην προσπάθειά σου να κατακτήσεις την επίγνωση. Το ανθρώπινο ον υπάρχει για να παράγει συνειδητότητα, γιατί αλλιώς δεν διαφέρουμε από τους τερμίτες που ταΐζουν τα παιδιά τους. Το μόνο που διαθέτει το Ελλαδιστάν είναι μηχανισμοί που καταστρέφουν τη δημιουργία. Η ελληνική κοινωνία νοσεί, επομένως μοιάζει με κινούμενη άμμο. Εν τούτοις το αντίδοτο υπάρχει."

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ!

Και το "καμάρι" της Αθήνας, ο Καμίνης, μας δήλωσε οτι δεν άξιζε τιμής ένεκεν τελευταία κατοικία ο ανθρώπος που έγραψε, θα ΤΟΛΜΗΣΩ να πω τον δεύτερό μας Εθνικό Ύμνο, Μανώλης Ρασούλης! Και θέλω να το πω εδώ. Πρόκειται να συνταχθεί ένα κείμενο-διαμαρτυρία για την ξεφτίλα του δημάρχου και του υπουργείου α-πολιτισμού που φέρθηκαν έτσι για άλλη μια φορά στον Ελληνικό Πολιτισμό και θα μαζευτούν υπογραφές. Όχι για τον πατέρα μου, αλλά για τον αργό θάνατο του πολιτισμού μας..Όποιος θέλει να συμμετάσχει, θα είναι πολύτιμη η υπογραφή του! Άντε και καλά ουϊσκια στην παραλιακή το βράδυ κύριε Καμίνη!..Μην ξεχάσετε να κλείσετε τα φώτα πριν φύγετε στο Σύνταγμα και καίνε τσάμπα!..

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Ας κάνουμε πια ένα Πολιτιστικό Μποϊκοτάζ !

Θέλω να πω κάτι. Θα πρέπει να γνωρίζουν οι "υπεύθυνοι γύρω από το ελληνικό τραγούδι και τον πολιτισμό αυτής της χώρας, οτι τους δημιουργούς που έχουν προσφέρει αξία στην Ελλάδα - κάτι που οι υπεύθυνοί της δεν θα το κάνουν ούτε σε 10 ζωές -τους ΤΙΜΑΜΕ ΚΑΙ εν ζωή ΚΑΙ μετά θάνατον. Είναι τραγικά υποκριτικό να φαίρονται όλοι αυτοί ανάλογα με το αν είναι κανείς νεκρός ή ζωντανός. Κάτι που ΔΕΝ θα καταλάβουν ΠΟΤΕ όλοι αυτοί οι "υπεύθυνοι" (υπουργοί, δήμαρχοι. δισκογραφικές και φοβάμαι και αρκετοί δημιουργοί), είναι οτι την αντίληψη της αξίας ενός δημιουργού πρέπει να τη βάζουν σε προτεραιότητα σε σχέση με τα συμφέροντά τους. Και δεν θέλω ν' ακουστεί ουτοπιστικό αυτό, γιατί οι πραγματικά έξυπνοι πολιτικοί και επιχειρηματίες γνωρίζουν, οτι με το να έχουν συνείδηση του πολιτισμού που προασπίζονται, κερδίζουν και οι ίδιοι πολλά περισσότερα. Ενώ οι αρπακολλατζήδες αργά ή γρήγορα θα βρεθούν στο χείλος του γκρεμού. Πρέπει επίσης να γνωρίζουν, οτι ο κόσμος είναι αυτός που καθορίζει την ποιότητα αυτής της χώρας και όχι εκείνοι που προσπαθούν να επιβάλλουν αξίες που ξέρουν οτι σε λίγο καιρό θα ξεβραστούν και αυτό που θα μείνει θα είναι η ξεφτίλα, με κεφαλαία γράμματα. Και ο σοφός λαός λέει "καλύτερα να σου βγεί το μάτι παρά το όνομα". Και έχω να πω και κάτι προς τον "σοφό λαό" γιατί κ εκείνος πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του για την πολιτισμική και πλέον γενικότερη κατρακύλα μας. Αντισταθείτε ρε γαμώτο επιτέλους!!! Ας μην φάμε με περισσή χαρά την μπαναλαρία και τον ξεπεσμό που πάνε όλοι αυτοί να μας επιβάλουν!! Τόσο δύσκολο είναι πια;; Ας κάνουμε πια ένα Πολιτιστικό Μποϊκοτάζ ! Μόνο στα προϊόντα και σε ότι μας φαίνεται εύκολο θα το κάνουμε; Γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε οτι για την κατάντια μας ευθυνόμαστε όλοι;; Στις αξίες μας, στην παιδεία μας, στις ταινίες που βλέπουμε, στα τραγούδια που τραγουδάμε, ΣΤΑ ΑΣΤΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΓΕΛΑΜΕ! Εκεί φαίνεται πια οτι είμαστε κουτσομπόληδες, κατίνες, νοσηροί, κακομαθημένοι και κακιασμένοι (ναι αυτή είναι η λέξη), άξεστοι, επιθετικοί και χωριάτες. Και όλα αυτά τα μεταφράζουμε σαν ελληνικό τσαμπουκά, ελληνική εξυπνάδα και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!! Αίσχος πια! Φτάνει με την αυτοκατάντια και την γελοία αυτοπροστασία του καθενός! Πρέπει να βουτήξουμε μέσα στη θάλασσα, ΓΙΑ να πολεμήσουμε και ΓΙΑ να βιώσουμε και το μεγαλείο της! Με τη σαγιονάρα κ το πόδι να παίζει με το κυματάκι στην ακροθαλασσιά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Άκουσα εχθές μια φράση σε μία συνέλευση για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών, που τριγυρνάει σαν τη μύγα μες στο μυαλό μου. Όταν ακούστηκε η φράση: "Ας κάνουμε κάτι δραστικό! Να αποσύρουμε τα τραγούδια μας από την ραδιοφωνική και τηλεοπτική αναπαραγωγή τους!" ακούστηκε η φράση οτι "δεν γίνονται αυτά τα πράγματα γιατί αν σηκωθείς από τη θέση σου θα στη φάει άλλος." Μου έρχεται πραγματική αηδία που ακούστηκε τέτοια ατάκα μέσα σε πλήθος σκεπτόμενων δημιουργών! Για ποια θέση μιλάμε ποιά;;! Τόσο πολύ τη ζεστάναμε αυτή τη *&^*θέση;; Μέχρι που στο τέλος απελπίστηκαν και οι υπεύθυνοι της συνέλευσης φωνάζοντας το πάναπλο:"Υπερασπιστείτε τα δικαιώματά σας πια!! Μιλάτε γι΄αυτά! Στην τηλεόραση, στα ραδιόφωνα στις εφημερίδες παντού!! Μόνο για δίσκους, κυκλοφορίες και δουλειές μιλάνε όλοι! Φτάνει πια το "τέλος πάντων"! ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΑΛΛΟ "ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ"! FINITO!

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Εδώ, ΕΙΝΑΙ του Ρασούλη..

"Σήμερα είμαστε εδώ στον Ιανό, καλεσμένοι του Μανώλη Ρασούλη. Το λέω αυτό, γιατί ο ίδιος έκλεισε την σημερινή ημερομηνία, για να παρουσιάσει την επικείμενη αυτοβιογραφία του. Την Πέμπτη, στις 3 Μαρτίου, κανόνισε τα διάφορα τυπικά θέματα της κυκλοφορίας του βιβλίου αυτού, και ήταν πολύ ευδιάθετος γύρω από αυτό το γεγονός. Το Σάββατο το ξημέρωμα όμως, στις 5 του Μάρτη, ξεκίνησε προς μια καινούργια εμπειρία. Τώρα εμείς είμαστε εδώ, όπως ήταν προγραμματισμένο από εκείνον,και  εκείνος λείπει. Μας έστησε..Έτσι νομίζουμε με την πρώτη ματιά, κ είμαστε έτοιμοι να τον επιπλήξουμε για το στήσιμο στο ραντεβού..Εγώ προσωπικά, συγκρατούμαι πολύ να μην τον μαλώσω. Δεν τα καταφέρνω πάντα..Έχω όμως μια αίσθηση, ότι ο μπαμπάς απλά άλλαξε θεωρείο. Ίσως για να βλέπει κ ν’ακούει καλύτερα, αλλά δεν υπολόγισε οτι έχουμε ξελαιμιαστεί προσπαθώντας να κοιτάμε προς τα επάνω για να τον ακούμε και να τον βλέπουμε κ εμείς (και γι'αυτό πρέπει να τον μαλώσω, μην το ξεχάσω..).. Είναι νωρίς. Είναι νωρίς για να μιλήσουμε για για εκείνον, χωρίς εκείνον. Είναι νωρίς να τραγουδήσουμε τραγούδια του χωρίς εκείνον. Είναι νωρίς να  λέμε «όλα σε θυμίζουν» κ να απευθυνόμαστε σ΄εκείνον. Είναι πολύ νωρίς να τον μνημονεύουμε, γιατί απλά μπήκαμε σε όλες αυτές τις διαδικασίες ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ. Δεν θα το κάνω. Δεν θα μιλήσω σε παρελθοντικό χρόνο για εκείνον. Αρνούμαι. Συγκινούμαι χωρίς να συνειδητοποιώ τι έχει συμβεί. Και έρχεται η δική μου σειρά να με μαλώσει όπως έκανε άλλες φορές και να μου πει «Συγκίνηση μεν, Συνείδηση δε. Η Συνείδηση είναι αυτή που κρατάει το σύμπαν στη θέση του και χωρίς αυτήν είμαστε ξεχαρβαλωμένοι και αναίτιοι. Ναταλίτσα, να εμπλουτίζεις κ να υπερασπίζεσαι  την Ιδεολογία σου. Να συγκινείσαι, αλλά να ξέρεις με τι και γιατί. Όλα τ’ άλλα βρίσκονται στο φλούδι"
Συγκινούμαι, παλεύω να συνειδητοποιήσω, αλλά δεν μπορώ γιατί δεν θέλω..Αυτό όμως που ξέρω σίγουρα, είναι αυτό που έλεγε ο μπαμπάς όταν τελείωνε κάθε συναυλία του:
                                     - ' Και να θυμάστε όταν σας τη δίνει,
                                        από τη μούχλα βγαίνει η πενικιλλίνη,
                                        που κάνει κάθε αρρώστια ξού και ντα,
                                        φτάνει να είναι ο Φλέμινγκ κάπου εκεί κοντά!' -

Και αυτό, ΕΙΝΑΙ Συνείδηση και ο νοών..νοείτω. "

Αυτό είναι το σημείωμα που έγραψα για να πώ στην χθεσινή βραδιά-αφιέρωμα που διοργάνωσαν το βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ και οι φίλοι και συνεργάτες του πατέρα μου.
Μίλησε ο καθένας με τη σειρά του, ακούστηκαν 2-3 τραγούδια και ο Βασίλης Χατζηιακώβου με φωνάζει στο μικρόφωνο να πω δυό λόγια. Τι να έλεγα;..Δεν είχα τι να πώ..Η συγκίνηση και τα λόγια των φίλων του μπαμπά ήταν τόσο δυνατά, που με ακινητοποίησαν στην καρέκλα μου, κουνώντας γρήγορα αρνητικά το χέρι μου για να μην σηκωθώ. Αυτά τα λόγια που είχα ακούσει από τον Γιώργο Κοντογιάννη, τον τόσο αγαπημένο φίλο και συνοδοιπόρο του μπαμπά, που με ζόρι κ αυτός ξεστόμισε τα λόγια του.Τον Φώτη Κουβέλη, που τους συνέδεε μια βαθειά εκτίμηση και φιλία. Τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον ανατρεπτικο κρητικό, που με την ιδιωματική προφορά του μας έφερε μπροστά στην άγρια ομορφιά κ επαναστατικότητα αυτης της πατρίδας που ξυπνούσε στην ψυχή του μπαμπά. Τον φίλο του, Δημήτρη Αλεξάνδρου που ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος..Τη Βάσω Αλαγιάννη, την τόσο αγαπημένη του φίλη και συνεργάτιδά του. Τον Πέτρο Βαγιόπουλο, τον φίλο και συνεργάτη του, που δεν θα ξεχάσω ποτέ την αντίδρασή του όταν τον πήρα στο τηλέφωνο για να του πω τα θλιβερά μαντάτα. Τον Θωμά Κοροβίνη που με το ζόρι συγκρατούσε την στανοχώρια του.. Τον Γιώργο Γραμματικάκη, που ήταν συγκλονιστικός, κρατώντας ένα καπελάκι στα χέρια του, προσπαθώντας να λύσει το μέγα επιστημονικό ερώτημα "Τι το θέλεις το καπέλο, Μανώλη;" Ένας λόγος που συντάραξε το σύμπαν μέσα μας..Τα τραγούδια του; "Το νιώσε με" που τραγούδησαν ο Πέτρος Βαγιόπουλος με τον συγκινημένο Λάμπρο Καρελά. "Τα ρώσικα μάτια" που ο Ορφέας Περίδης μας τσάκισε στα δυό. "Το αχ Ελλάδα σ'αγαπώ" με τη Βάσω και τον Δημήτρη Κοντογιάννη που νιώσαμε βαθειά έλληνες. "Ο Λέντζος" που τραγούδησε ο, κατά χιλιάδες φορές συνεργάτης του, Δημήτρης Κοντογιάννης. "Έγκλημα και τιμωρία" που τραγούδησε ο Γιώργος Μαργαρίτης και δημιούργησε καταιγισμό χειροκροτημάτων..Τον Γιώργο Σαρρή, που η χαρά μου που βρισκόταν εκεί, μαζί μας, παρ'όλες τις συνθήκες και τραγούδησε τις "Νταλίκες", δεν περιγράφεται! Σπάσανε τα χέρια μου από το χειροκρότημα!..Κ η κατάσταση "χειροτέρευε", με τη Σοφία Παπάζογλου να παραφράζει το "Αν πεθάνει μια αγάπη" λέγοντας οτι, "αν πεθάνει μια ζωή, δεν πεθαίνει κ η αγάπη" ακουμπώντας το χέρι της στην καρδιά της  βαθύτατα συγκινημένη και βαθύτατα συγκλονιστική, ενώ τα δάκρυά της δεν την άφηναν να τελειώσει καλά-καλά το τραγούδι. Η Λιζέτα Καλημέρη που με λυγμό τραγούδησε το "Όλα σε θυμίζουν" και ο κόσμος τραγούδησε με τόσο δυνατή φωνή.."Κ εγώ σαν πόλη αφήνομαι" που η Σοφία και η Λιζέτα τραγούδησαν μ'εμένα δίπλα τους, δίνοντας μου κουράγιο με τις φωνές τους και την αγκαλιά τους..Και ο Νίκος Καρατζάς, ο δημιουργός του Ιανού, που έμπηξε το μαχαίιρι στο κόκκαλο στον Δήμαρχο Γιώργο Καμίνη και σε όλους τους ιθύνοντες που φέρθηκαν τόσο απολίτιστα στην ταφή του πατέρα μου, την ταφή, που θα μου επιτρέψετε να πω, ενός μεγάλου κομματιού της Ελλάδας και του Ελληνικού πολιτισμού.
Και πόσα άλλα, και πόσοι άλλοι αδελφικοί φίλοι του μπαμπά που δεν κατάφεραν να παρεβρίσκονται εκεί για σοβαρότατους λόγους. Ο Πέτρος Ξανθόπουλος, η Μαίρη Φασουλάκη, ο Νίκος Μαμαγκάκης , ο Νίκος Ξυδάκης, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Νότης Μαυρουδής, ο παιδικός φίλος του μπαμπά, ο Ρουσσέτος Παναγιωτάκης και η Αντριάνα, η γυναίκα του, o αγαπημένος του George - Γιώργος Γαβαλάς και η Μίλλη, ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο Jehuda Poliker, o David, Η Κατερίνα, η Μαρία, Ο Κώστας και βέβαια ο Πασχαλάκος που προσπαθεί τόσο.. Και πόσοι άλλοι που η νοητική παρουσία τους γέμισε το χώρο..
Τι άλλο να έλεγα όταν έβλεπα τους αγαπημένους μου ανθρώπους, τη μαμά μου, που της ράγισαν η καρδιά και όλα αυτά τα δυνατά χρόνια στο Λονδίνο με τον μπαμπά, τα ξαδέλφια μου, αγαπημένα του ανήψια, τους θείους μου, που ήταν και κολλητοί του, τον Κώστα να προσπαθεί να κρατηθεί χωρίς καμμία επιτυχία, να σπαράζουν όλο κ πιο πολύ..Ανέβηκα στο μικρόφωνο και κοίταξα για λίγο τους φίλους του μπαμπά,τη Φαίη Κοκκινοπούλου,,τον Γρηγορη Ψαριανό, τον Σταύρο Θεοδωράκη, τον Ευτύχη Μουζουράκη τον.., την.. τους....Όλους..Και το μόνο που κατάφερα να πώ είναι: "Και να θυμάστε όταν σας τη δίνει, από τη μούχλα .." και ήταν τόσο δυνατή η δύναμη της φωνής όλων αυτών των φίλων που απήγγειλαν αυτή την τόσο χαρισματική προτροπή του, που απλά έκατσα ακίνητη και το μουρμούριζα σαν υπνωτισμένη..Και ήταν τόσο δυνατή η ένταση, ψυχής και ντεσιμπέλ, που είμαι σίγουρη οτι όχι μόνο μας άκουσε ο μπαμπάς από εκεί πάνω, αλλά πρέπει να ήταν και εκείνος -και η εκεί, παρέα του- ευχάριστα ξαφνιασμένοι..Αυτό μόνο ήθελα, αυτό μόνο θέλω. Τίποτα άλλο..