Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Εντοπίστηκε νερό σε μορφή πάγου πάνω σε αστεροειδή Τα ευρήματα εντοπίστηκαν στον «24 Θέμις»!

Νερό σε παγωμένη μορφή και πολύπλοκες οργανικές ουσίες πάνω σε αστεροειδή, εντόπισαν για πρώτη φορά αμερικανοί επιστήμονες.

Τα ευρήματα εντοπίστηκαν στον «24 Θέμις», ένα τεράστιο βράχο διαμέτρου 200 χιλιομέτρων που βρίσκεται σε τροχιά σε απόσταση περίπου 480 εκατ. χλμ. από τον ήλιο, στη ζώνη μεταξύ του Άρη και του Δία.

Ο «24 Θέμις» ουσιαστικά είναι πλήρως καλυμμένος από ένα λεπτό στρώμα πάγου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, σε αυτές τις συνθήκες, ο πάγος δεν είναι σταθερός και πρέπει να ανανεώνεται με κάποιο τρόπο, πιθανώς από το εσωτερικό του αστεροειδούς.

Σύμφωνα με ένα εναλλακτικό σενάριο, ο αστεροειδής πρόσφατα συγκρούστηκε με κάποιον παγωμένο κομήτη.

Εξετάζονται και άλλες πιθανότητες, όπως η συχνή πρόσκρουση μικρότερων βράχων πάνω στον «24 Θέμις», που φέρνει στην επιφάνειά του τον κρυμμένο από κάτω πάγο ή ίσως υδρατμοί πάγου εξέρχονται συνεχώς από το εσωτερικό προς την επιφάνεια, όπου και συμπυκνώνονται με την μορφή πάγου.

Η ανακάλυψη της λεπτής παγωμένης επιφάνειας του ουρανίου σώματος έγινε, με τη βοήθεια του υπέρυθρου τηλεσκοπίου της NASA στη Χαβάη, από δύο ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες, η μια υπό τον καθηγητή φυσικής Ουμπέρτο Κάμπινς του πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριδα και η άλλη υπό τον δρα Άντι Ρίβκιν του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς. Τα ευρήματα των ερευνών παρουσιάστηκαν στο περιοδικό “Nature”, σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Για να δείτε τι ελεεινοί είναι!..

Το Βήμα (υπ'όψιν Τα Νέα και το Βήμα είναι αδελφάκια) είχε προτείνει στον πατέρα μου να βγάλουν 4 cd με συλλογή επιτυχιών του (σας θυμίζει τίποτα;) και δεν δέχτηκε ο πατέρας μου γιατί προσπάθησε (το Βήμα) να τα βγάλει για ψίχουλα. Επαναλαμβάνω, ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΩΝ CD K ETΣΙ Η ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ. Και ξαφνικά βλέπουμε στις διαφημίσεις "εκτάκτως" (επίσης αν σας θυμίζει κάτι) ΟΛΟΚΛΗΡΟ το cd "H εκδίκηση της Γυφτιάς". Πρέπει ο κόσμος να γνωρίζει το εξής: Οι εφημερίδες δεν χρειάζεται, ΝΟΜΙΚΑ, να ζητούν τη άδεια από τον δημιουργό βάσει των συμβολαίων που έχουν συνυπογράψει οι δημιουργοί (αναγκαστικά) με τις εταιρείες δίσκων, που παρεπιπτόντως έτσι και δεί κανείς ένα τέτοιο συμβόλαιο θα φρίξει, οπότε και κρύβονται πίσω απο το "Νομικό Δικαίωμα". Υπάρχει όμως και αυτό που λέμε "Ηθικό Δικαίωμα" και δεν μιλάμε για την ηθική αορίστως, που ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ θα έπρεπε από τακτ και μόνο να ζητούν την άδεια του δημιουργού. Πόσο μάλλον όταν ο δημιουργός μόλις απεβίωσε οπότε και η άδεια θα έπρεπε να ζητηθεί από τους προστάτες του έργου του. ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΠΟ (έστω με πρόσχημα) ΝΑ ΣΥΛΛΥΠΗΘΟΥΝ τους συγγενείς, που συνήθως είναι και αυτοί που θα προστατέψουν το δημιουργικό έργο του ανθρώπου τους. Το "Ηθικό Δικαίωμα" λοιπόν, είναι ένα καθαρά ΝΟΜΙΚΟ δικαίωμα προστασίας του δημιουργού σε περίπτωση που κάποια κυκλοφορία ή δημοσίευση του έργου μπορεί να τον προσβάλει με κάποιον τρόπο. Πχ: Φανταστείτε να κυκλοφορήσει σε κάποια εφημερίδα προσφορά ο Μεγάλος Ερωτικός του Χατζηδάκι με το νέο dvd της Αλεξανδράτου. Είναι ένα ακραίο παράδειγμα, αλλά στις πιο λεπτές του αποχρώσεις ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑΣ ΧΑΜΟΣ. Όπως για παράδειγμα, οτι ο πατέρας μου ΔΕΝ θα δεχόταν ποτέ να κυκλοφορήσει δικό του έργο ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με ένα cd του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος τράβαγε τον πατέρα μου για χρόνια στα δικαστήρια. Και ΜΗΝ ξαναδιαβάσω ειρωνικές αηδίες του τύπου: "Δηλαδή απαγορεύεται ν ακούμε Ρασούλη και Νταλάρα μαζί; ή μήπως δεν πρέπει να πουλιώνται τα cd τους μαζί στα ίδια δισκοπωλία;" γιατί είναι ΤΟΣΟ γελοίο αυτό το επιχείρημα που δεν μπορώ καν να νευριάσω, αλλά να σκάσω στα γέλια με την "αφέλεια" που μπορεί να γράψει κάποιος κάτι, όταν ΔΕΝ γνωρίζει τα πράγματα καλά και πως κινείται η αγορά. Βάση λοιπόν αυτού του Ηθικού Δικαιώματος, ο δημιουργός ΜΠΟΡΕΙ να εμποδίσει την οποιαδήποτε δημοσίευση του έργου με ΕΝΔΙΚΑ μέσα, αν κρίνει οτι η δημοσίευση αυτή προσβάλει το έργο του ή την προσωπικότητά του. Γι΄αυτό, ν΄αφήσουν αυτά που ξέρουν οι εφημερίδες, γιατί οι δημιουργοί ΔΕΝ τρώνε κουτόχορτο και δεν κάνουν όλοι τα στραβά μάτια για ένα κομμάτι ψωμί. Κάποια πράγματα ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΩΝΤΑΙ!

Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Άχαρες εξηγήσεις και για την..κηδεία και το μνημόσυνο..

Τον τελευταίο καιρό, εκτός από τα γεμάτα "συμπαράσταση" λόγια που έχω διαβάσει από κάποιους που κάποια στιγμή σκέφτομαι να δημοσιεύσω για "μουσειακούς" και κοινωνιολογικούς λόγους της ανθρώπινης συμπεριφοράς, κρίσης και επικριτικότητας για τις πράξεις ενός ανθρώπου που μέσα στην ψυχρή πραγματικότητα της απώλειας του πατέρα του, τρέχει με την ληξιαρχική πράξη θανάτου στα χέρια δεξιά και αριστερά για τα διάφορα ανατριχιαστικά διαδικαστικά, παλεύοντας να διαβάσει αυτό το χαρτί που κρατάει στα χέρια του, να συνειδητοποιήσει αν αφορά όντως τον γονιό του και περιμένοντας να ξυπνήσει απο έναν εφιάλτη που κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο αληθινός. Πρέπει να εξηγώ τα πιο αποστομοτικά αυτονόητα;.. Οι φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι, μου λένε να μην δίνω σημασία στα σχόλια που ακούω και διαβάζω, μα σκέφτομαι τον μπαμπά μου που κάθε σχόλιο, ακόμα και των πιο άσχετων με εκείνον, το περνούσε κόσκινο. Γιατί; Γιατί ήταν ένας άνθρωπος με πάθος που σιχαινόταν το άδικο, το ψέμμα και την διαστρεβλωμένη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Πείτε το γονίδια, ή ότι μου το δίδαξε εκείνος, ή οτι τον μιμήθηκα, ή είναι εκ του φυσικού που μιλούσαμε και μιλάμε την ίδια γλώσσα. Τώρα κατηγορούμαι και για ασέβεια πρός την μνήμη του γιατί η κηδεία ήταν χριστιανική και γιατί τα μνημόσυνα και γιατί το ένα και γιατί το άλλο..Φοβάμαι οτι και η κίνηση της οικογένειας να τηρήσει την θρησκευτική παράδοση στην οποία μεγάλωσε ο πατέρας μου και αποστασιοποιήθηκε μόνο πρακτικά απο αυτή, αλλά σεβόμενός τη βαθύτα, έχει και αυτή αφοριστεί..Νιώθω λίγο περίεργα να απολογούμαι συνέχεια για την σχέση μου με τον πατέρα μου και για τις κινήσεις που κάνω..Ο πατέρας μου ήταν ένας βαθειά φιλοσοφημένος άνθρωπος και σεβόταν όλες τις θρησκείες και την φιλοσοφία τους. Εκείνος με πήγε πρώτη φορά στην Ινδία, εκείνος με πήγε στην Ιερουσαλήμ και την Βηθλεέμ και εκείνος έψελνε μέσα στην σπηλιά δίπλα στον Πανάγιο Τάφο για να νιώσει την ακουστική της σπηλιάς. Και στον γάμο μου όταν χαιρέτησε τον ιερέα -που επιπλέον είχε βαφτίσει τον άντρα μου- έβγαλε το καπέλο του και του φίλησε το χέρι, όπως θα σεβόταν κάθε ιερέα που έβλεπε οτι με βαθύτητα και συνείδηση υπηρετούσε την όποια θρησκεία του..Αυτός ήταν ο πατέρας μου, αυτοί είμαστε κ εμείς..Πόσο ακόμα θα πρέπει μέσα στον κυκεώνα που βρίσκομαι να εξηγώ, οτι με κάποια σκέψη και βασανιστική περισυλλογή πράττω όπως πράττω;..Προς υπεράσπιση του εαυτού μου κ εγώ, μπαμπά...

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Τίποτα δεν πάει χαμένο - Τσελεντάκης Μανώλης

(βιαστικό σημείωμα για μια ξαφνική απώλεια, πάντα είναι ξαφνική η ΑΠΩΛΕΙΑ)

Μεγάλη και στενάχωρη απώλεια.

Ένας Κρητικός που υπήρξε συγχρόνως Έλληνας, Κοσμικός, Μινωικός.
Κρητικός χωρίς να το διαλαλεί με μπαλωθιές
Έλληνας χωρίς να κονομάει από την ελληνοσύνη
Κοσμικός χωρίς να κόβει τη ρίζα του
Μινωίτης χωρίς να υπάρχει Κνωσσός.

Μεγάλωσε δίπλα μας, αλλά ταξίδεψε παντού και επέστρεφε πάντα. Έζησε με ένστικτο, τόλμη και νου. Ρούφηξε τις θεωρίες, τις πράξεις και όλους τους πνευματικούς και επαναστατικούς χωροχρόνους των τελευταία 50 χρόνων.
Ένας άνθρωπος ελευθέρας βοσκής, ένας ελεύθερος σκοπευτής που ακόμα κι όταν δεν έβρισκε κέντρο (σπάνια), χάζευες το ίχνος της βολής του σαν διάττοντα αστέρα τη νύχτα.

Κατάφερε να κτίσει αυτά που καταλαβαίναμε όλοι, αυτά που καταλάβαιναν ολίγοι και αυτά που καταλάβαινε μόνον αυτός, σε λέξεις, ρίμες και τραγούδια που τα καταλάβαιναν και τα ένιωθαν όλοι. Με τρόπο καίριο, χαριτωμένο, μελαγχολικό, βαθιά λαϊκό.
Και το πιο ‘τοπικό’ ίχνος που άφηνε είχε ένα κοσμικό-συμπαντικό τροπισμό. Χωμάτινος, αέρινος, ηφαιστειώδης και υγρός συγχρόνως στα τραγούδια του. Απολλώνιος και Διονυσιακός, πνεύμα και οινόπνευμα μαζί. Και από την πιο βαθιά μελαγχολία σ΄ έβγαζε στη ζεστή ανθρώπινη ελπίδα και από τον πιο σκοτεινό βαρύ και ‘νυσταγμένο’ δρόμο σ΄ οδηγούσε στο χάραμα.

Ήταν ζεστός άνθρωπος ο Μανώλης (αυτό εξέπεμπε ακόμα και σε μένα που δεν τον γνώριζα προσωπικά) και ακομπλεξάριστος.
Ψυχροί, κομπλεξικοί και βαθιά επαρχιώτες υπήρξαν όσοι κατά καιρούς τον αντιμετώπιζαν με ειρωνεία, συγκατάβαση, ζήλεια ή εχθρότητα, χαρακτηρίζοντάς τον περίεργο, αιρετικό, εμμονικό, ιδιαίτερο.
Ναι, ήταν όλα αυτά, αλλά ακριβώς με τον αντίθετο τρόπο με τον οποίο τα εννοούσαν όσοι τα έλεγαν.
Και ευτυχώς που σ αυτήν τη βαθιά αποπνευματωμένη, μίζερη, παρακμάζουσα, αντι-λαϊκή και συγχρόνως επαρχιώτικη, κοτζαμπάσικη Ελλάδα υπήρξε τέτοιος.

Μπορεί να αισθάνθηκε πολλές φορές μοναξιά, αλλά ποτέ δεν υπήρξε μόνος.
Μανώλη, σ ευχαριστούμε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο, στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω και το κάθε σου γιατί
Ηράκλειο, 13/3/11
Τσελεντάκης Μανώλης
Δάσκαλος-Σκηνοθέτης
υ. γ.
Βλέπω στο σάιτ του ΟΦΗ, ότι θα τηρήσουν την Κυριακή ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του.
Το βρίσκω γνήσια λαϊκό και χαριτωμένο. Μια ταπεινή και παιχνιδιάρικη τιμή που θα του άρεσε. Όταν μπαίνει η ομάδα πάντα ακούγεται ο ύμνος που έχει γράψει ο Ρασούλης γι αυτήν. Φαντάζομαι, αυτή τη φορά μέσα σε απόλυτη, πνιγηρή σιωπή. Θα τους πρότεινα επίσης οι παίκτες να φέρουν μαύρα περιβραχιόνια και να ακουστούν, από τα μεγάφωνα, μόνο τραγούδια του Ρασούλη, σαν ελάχιστος και αρμόζων τρόπος τιμής.
Αχ, ρε Μανώλη.

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Αντρέας Μικρούτσικος

Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί
σημείο "χ" και μεις παρέα και ας φύγαν χίλιοι δυο καιροί
Μένω κατάπληκτος Μανώλη, δεν ξέρω αλήθεια τι να πω
Πώς γίνεται ο καθένας όλοι και όλοι πώς γίνονται εγώ

Σαν μια Ιθάκη είναι το τώρα, που όλο γυρίζω να τη βρω
και με των Δαναών τα δώρα, γελώ τον δόλιο μου εαυτό
Αμάν βαριά φιλοσοφία, ας πούμε κάτι πιο απλό
καλές οι Η.Π.Α. και η Ρωσία, μα έχω το δράμα μου και γω

Μια από τις σχέσεις που δε ξέρεις, μου φώναξε ένα πρωινό
κάνεις εσύ αυτό που θέλεις, γι' αυτό βαθιά και σε μισώ
Και γω δεν είμαι με τη Μαίρη κι όμως μαζί της έχω γιο
με σεργιανά σ' άγνωστα μέρη χάνομαι, βρίσκομαι και ζω

Ελπίδες μέσα στη φορμόλη και πολλαπλάσιοι οι καιροί
άλλαξε τόσο αυτή η πόλη, μα 'μεινε ίδιο κατιτί
Το πρώτο πρώτο μας τραγούδι, αυτό θαρρώ πως θες να πεις
Κάλλιο στο χώμα το λουλούδι παρά σε βάζο περιωπής

Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που 'μαστε εδώ
Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό
Νομίζω έτσι και η ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει
Στη θάλασσα η εκβολή μας και όμως γυρνάμε στην πηγή

Ναι το ποτάμι δε στερεύει καθάριο τρέχει το νερό
ενώνει δεν μεταναστεύει πηγή και γη με ωκεανό
Κάλλιο που όσο και να κλαίει ο κάθε που θα νοσταλγεί
η ζήση δε γυρνάει replay κι οι δρόμοι τρέχουν χιαστί

"Πρώτο τραγούδι"

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Σταύρος Λογαρίδης

Απ' τα ψηλά στα χαμηλά
κι απ' τα πολλά στα λίγα,
κι απ' τα πολλά στα λίγα,
μαζεύω φίλους συντροφιά
με μια κρυφή ελπίδα,
με μια κρυφή ελπίδα.

Απ' το πρωί ξεκίνησα να τρέχω και δε φτάνω
κι απ' την ταράτσα της Βουλής θα πέσω να πεθάνω.

Ο χάρος παρεξήγησε
και μου 'δωσε τσιγάρο
προχθές στα σκοτεινά μου,
παράξενα μου μίλησε,
με νόμισε φαντάρο
και σβήνουν τα όνειρά μου.

Αχ! στα στραβά, τα πράγματα σκουραίνουνε και πάνε,
τη μοίρα μου σε σκόνη για τα ρούχα τη βουτάνε.

Οι πόθοι μου μουλιάσανε
βαθιά στην ιστορία
και λένε γι' αλλαγή,
οι άρχοντες μουχλιάσανε
μεσ' στην πολυκαιρία,
τους δίνω απαλλαγή.

Κλείσε την πόρτα και άσε με να περιμένω απ' έξω,
δεν ξέρω καν, σαν πρέπει ένα απ' τα δύο να διαλέξω.

Απ' τα ψηλά στα χαμηλά
κι απ' τα πολλά στα λίγα,
κι απ' τα πολλά στα λίγα,
μαζεύω φίλους συντροφιά
με μια κρυφή ελπίδα,
με μια κρυφή ελπίδα.

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Η σημερινή ελληνική πραγματικότητα..(απο πιτσιρικάδες μπλόγκερς)

- "Τελικα εχει καταφερει η φθορα της συγχρονης μουσικης να διαφθειρει τους παντες!!!
Καταρχας το νεο του θανατου το ειδα απο το νετ!!!!Απο τηλεοραση τιποτα!!!!
Και πανω στη θλιψη μου το ανεφερα σε ενα τραπεζι αργοτερα για να εισπραξω τις απαντησεις: "ποιος ηταν ο Ρασουλης?","μουσικος,απο ναρκωτικα πεθανε σιγουρα" και τετοια!!!!!
Απο τα 5 ατομα μονο εγω γνωριζα και αλλος ενας ειχε απλα ακουστα(!!!) ποιος ειναι ο Ρασουλης!!!!!!!!!
 Φρικη"


- "Ναι αλλά ξέρουν τη Βέρα Λάμπρου και τη Τζούλια..."

- "..ας ειναι ελαφρυ το χωμα παντως απο την ηλικια μου οι 5 στους 6 δεν τον ξερουν...
Την Τζουλια την ξερουμε 7 απο τους 6

ατιμα MME"


ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ..

(Από το ιστολόγιο του Μανώλη Ρασούλη)

.."Οπότε αποφασίζω να πάω μια μέρα στο γραφείο του υπουργού Πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου κι έκλεισα σαν πολιτισμένος άνθρωπος ραντεβού. Με εδέχθη. Όμως προς τι;

Εγώ ευθύς αμέσως του εξέθεσα το αίτημα μου: Κύριε υπουργέ, του είπα, πριν από 17 χρόνια η αείμνηστη Μελίνα μού έδωσε 10 συναυλίες χωρίς να τις ζητήσω. Μπορείτε εσείς σήμερα μετά 17 χρόνια που το έργο μου μέστωσε και δεν θα αρνιόμουν 10 συναυλίες και στα χωριά του Έβρου;

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος μού απήντησε ερωτών σαν φιλόσοφος:

Δηλαδή ποιος είστε; Τι ακριβώς κάνετε;

Υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες μπροστά. Θα πει κάποιος, ένας υπουργός δεν μπορεί να ξέρει τους πάντες. Φυσικά, αφού ο Βενιζέλος τυγχάνει φίλος και θαυμαστής του Νταλάρα, γιατί να ξέρει εμένα; Άλλωστε, εγώ δεν διαθέτω τόση τηλεοπτική επιφάνεια όση ο επιστήθιός του. Δεν πιστεύω ότι δεν με ήξερε. Όλη η Θεσσαλονίκη με φωνάζει Μανώλη. Κατά κάποιον τρόπο είναι κι αυτός στο κλαμπ των διωκτών μου. Ίσως γιατί πιστεύει ότι δεν θα του επιτρέψω να γίνει μια μέρα πρωθυπουργός και να παίξει με τις κούκλες του. Μ' αυτά όμως και μ' αυτά, γιατί να του επιτρέψω; Θα επιτρέψω ας πούμε στο Γιωργάκη που χορεύει και πιο καλό ζεϊμπέκικο.

Άλαααα, Γιώργοοοο"


Υ.Γ Και σχετικά πρόσφατα πήγε  να ζητήσει να δει την τότε υφυπουργό Πολιτισμού, Άντζελα Γκερέκου. Η γραμματέας της τον ενημέρωσε οτι δεν μπορεί να τη δει διότι έλειπε σε ταξίδι. Ζήτησε λοιπόν απο τη γραμματέα να του κλείσει ένα ραντεβού με την υφυπουργό και η γραμματέας του απάντησε οτι δεν γίνεται. Ο πατέρας μου έμεινε κάγκελο! Τη ρωτάει: "Τ'όνομά μου το γνωρίζετε; Γνωρίζετε καθόλου ποιός είμαι;" Και αυτή του λέει "..όχι.."!..

"τα λόγια είναι περιττά.." που τραγουδούσε και ο.. παρά τη υφυπουργώ