by Natalie Rassoulis on Friday, July 8, 2011 at pm
Η ερώτηση του Μανώλη Κυπραίου, του δημοσιογράφου που έχασε εντελώς την ακοή του στο ρεπορτάζ όταν ήρθε αντιμέτωπος με την τυφλή αστυνομική βία, είναι ρητορική. Όχι επειδή δεν περιμένει απάντηση ή δε μπορεί -μοιραία- να την ακούσει, αλλά επειδή κανείς δεν μπορεί να του την δώσει.
Η ιστορία του Μανώλη Κυπραίου έχει συγκινήσει (αλλά και εξοργίσει) το πανελλήνιο. Πιο πολύ όμως έχει συγκινήσει το ήθος και η αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τη συμφορά που τον βρήκε.
«Η σκληρότερη μορφή βίας που έχω δει στη ζωή μου»
«Έχω βρεθεί σε Κόσοβο και Παλαιστίνη, έχω πάρει συνέντευξη από τον Αραφάτ, τον Μουμπάρακ και άλλες ηγετικές φυσιογνωμίες. Έχω βρεθεί σε πολέμους και αναταραχές και έχω πάει σε αρκετές αποστολές στο εξωτερικό» τονίζει ο έμπειρος δημοσιογράφος στη συνέντευξή του στην εκπομπή «Όσο υπάρχουν άνθρωποι». «Τη σκληρότερη μορφή βίας την είχα δει στην πλατεία Ταξίμ όταν τα ΜΑΤ της Τουρκίας είχαν επιτεθεί σε αριστερούς και Κούρδους διαδηλωτές. Μέχρι που έζησα την 15η Ιουνίου» υπογραμμίζει και σοκάρει ξεκινώντας να αφηγείται τις τραγικές στιγμές που έζησε εκείνη τη μοιραία μέρα.
«Δεν υπήρχαν κουκουλοφόροι. Ήμουν εγώ και απλοί πολίτες»
«Κάλυπτα τα γεγονότα στις 15 Ιουνίου» υπογραμμίζει και σοκάρει ξεκινώντας να αφηγείται τις τραγικές στιγμές που έζησε εκείνη τη μοιραία μέρα.
«Δεν υπήρχαν κουκουλοφόροι. Ήμουν εγώ και απλοί πολίτες»
«Κάλυπτα τα γεγονότα στις 15 Ιουνίου από την απεργία τις ΓΣΕΕ με την ΑΔΕΔΥ και όλα έδειχναν ότι θα ήταν ήρεμη διαδήλωση. Ξαφνικά άρχισαν να εμφανίζονται από το πουθενά κάποιοι κουκουλοφόροι που είδα να βγαίνουν πίσω από τις γραμμές των ΜΑΤ και μετά να ξανακρύβονται. Η χρήση της αστυνομικής βίας δεν είχε μέτρο, χτύπαγαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Βρισκόμουν Ξενοφώντος και Φιλελλήνων. Εκεί υπήρχαν μία ομάδα των ΜΑΤ και ομάδες πολιτών. Κανείς κουκουλοφόρος. Είδα ότι οι αστυνομικοί ετοιμάζονταν για επίθεση και κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά…» τονίζει ο Μανώλης Κυπραίος στη συγκλονιστική του περιγραφή και συνεχίζει:
«Πήγα λίγο πιο κάτω και μπήκα μέσα σε μία στοά συνεχίζοντας να τραβάω φωτογραφίες και να μεταδίδω. Οι αστυνομικοί με είχαν δει από νωρίτερα. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Η ομάδα των ΜΑΤ άρχισε να πετά χημικά και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και όταν έφτασαν στο ίδιο επίπεδο με εμένα, ο διμοιρίτης τους με ρωτά με αυστηρό ύφος: “Γιατί τραβάς φωτογραφίες ρε;”. Του εξήγησα ότι είμαι δημοσιογράφος και του έδειξα την ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ. Πήρα μία χυδαία απάντηση και όταν τον ρώτησα γιατί μου μιλά έτσι, μου απάντησε στο ίδιο ύφος. Στη συνέχεια στράφηκε σε ένα ευτραφή κύριο από την ομάδα του και με ένα νόημα του έδωσε διαταγή να μου πετάξει μία χειροβομβίδα κρότου-λάμψης όπως και έγινε…»
«Πάνω από 300 ντεσιμπέλ ο θόρυβος»!
«Πρέπει να κατανοήσουμε τι σημαίνει χειροβομβίδες κρότου-λάμψης» εξηγεί με αξιοθαύμαστη ηρεμία ο άτυχος δημοσιογράφος. «Θεωρούνται μη φονικό όπλο αλλά υπό προϋποθέσεις όπως να πετάγονται στα 50 μέτρα μακριά από τους διαδηλωτές. Τα ντεσιμπέλ που βγάζει είναι 170 ενώ η ένταση του φωτός είναι 3 εκ. κεριών… Σκεφθείτε ότι αυτό έσκασε σε μένα στους 50 πόντους και συνυπολογίζοντας ότι ήμουν σε στοά, η ένταση του ήχου διπλασιάστηκε ή τριπλασιάστηκε…» περιγράφει ο ίδιος και σοκάρει.
«Εκτοξεύτηκα. Ξύπνησα μετά από λίγο γιατί ήμουν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Με βρήκαν δύο συνάδελφοι και με βοήθησαν όπως και απλός κόσμος. Μετρά από λίγο συνήλθα. Τότε ήταν που ξεκίνησε και το δεύτερο μέρος της περιπέτειας μου»…
«Δε με άφηναν να πάω στις πρώτες βοήθειες»!
«Οι συνάδελφοι μου με συμβούλεψαν να πάω γρήγορα στο σταθμό πρώτων βοηθειών. Δοκίμασα να κατευθυνθώ προς τα εκεί αλλά μια διμοιρία των ΜΑΤ δε άφηνε κανέναν να πλησιάσει. Δεν μου το επέτρεψαν ούτε όταν τους έδειξα την ταυτότητα του δημοσιογράφου ούτε όταν τους εξήγησα ότι έχω πρόβλημα» εξηγεί ο ίδιος φέρνοντας στο μυαλό του καρέ-καρέ τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε πριν από λίγες ημέρες.
«Κατευθύνθηκα με τον υπόλοιπο κόσμο προς την άνοδο της Φιλελλήνων ώσπου στο ύψος της Αγγλικανικής εκκλησίας είδα άνδρες της ομάδας ΔΕΛΤΑ να έρχονται κατά πάνω μας με φόρα. Μας κύκλωσαν σαν να είναι ινδιάνοι. Ένας μοτοσικλετιστής με χτύπησε με το γκλομπ σε χέρια και σε πόδια, ευτυχώς όχι πολύ. Μετά από λίγο έφυγαν. Χωρίς ακοή αλλά και με θολή όραση κατευθύνθηκα προς το νοσοκομείο. Έφτασα στον Ερυθρό. Οι γιατροί έκαναν ό,τι μπορούσαν. Έκανα ειδικές εξετάσεις, το ακουόγραμμα. Η απώλεια ήταν πλήρης στο αριστερό και σχεδόν ολοκληρωτική στο δεξί. Μετά από λίγο έγινε και αυτή πλήρης. Μπορώ να επικοινωνήσω μόνο γραπτά πλέον, δεν ακούω τίποτα. Προσπαθώ να διαβάσω τα χείλη των άλλων…» εξηγεί με την πικρία να είναι έκδηλη στο πρόσωπό του…
«Επισκέφθηκα τον εισαγγελέα. Αν δε δικαιωθώ σημαίνει ότι δεν υπάρχει δημοκρατία»
«Σήμερα ήμουν στο εισαγγελέα» αποκαλύπτει ο κ. Κυπραίος και συμπληρώνει «Κλήθηκα και κατέθεσα. Από τη δράση της αστυνομίας έχουμε έναν ανάπηρο. Δεν έχει σημασία το ότι είμαι εγώ, θα μπορούσε να είναι άλλος. Υπάρχουν φωτογραφίες των ανθρώπων που μου επιτέθηκαν γιατί λίγο πριν μου επιτεθούν τους τραβούσα φωτογραφίες. Παρέδωσα και τη χειροβομβίδα κρότου λάμψης αλλά και τα χημικά που μου πέταξαν. Αν δε δικαιωθώ σημαίνει ότι ζω σε ένα κράτος που δεν έχει δημοκρατία, σε ένα κράτος που βασιλεύει το άδικο».
«Δε μου ζήτησε κανείς συγνώμη από την πολιτεία»
«Η ζωή μου άλλαξε δραματικά προς το χειρότερο. Καλούμε να κάνω μια καινούργια αρχή και δεν είναι εύκολο. Η ακοή για τους δημοσιογράφους είναι ό,τι για έναν μηχανικό τα χέρια του. Είμαι ανήμπορος να δουλέψω. Είναι το παράπονο μου και το γιατί» δηλώνει ο άτυχος δημοσιογράφος και εκφράζει δημόσια την απογοήτευση και το παράπονο του που κανείς δε του ζήτησε ποτέ συγνώμη: «Το μεγαλείο στον άνθρωπο είναι να ζητά συγνώμη. Δε βγήκε ούτε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Παπουτσής ούτε ο αρχηγός της ΕΛΑΣ κ. Οικονόμου να ζητήσουν μία συγνώμη αν και το ήξεραν από την πρώτη στιγμή. Και αυτή η έλλειψη ανθρωπιάς με τρομάζει…».
Κλείνοντας τη συγκλονιστική συνέντευξη του, ο Μανώλης Κυπραίος –αφού ευχαρίστησε όσους έχουν σταθεί δίπλα του- έκανε και μία ευχή. Μια ευχή απλή αλλά γεμάτη νόημα και ουσία: «Εύχομαι όσα είπα να μην είναι σε “ώτα μη ακουόντων”»…
