Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Άχαρες εξηγήσεις και για την..κηδεία και το μνημόσυνο..

Τον τελευταίο καιρό, εκτός από τα γεμάτα "συμπαράσταση" λόγια που έχω διαβάσει από κάποιους που κάποια στιγμή σκέφτομαι να δημοσιεύσω για "μουσειακούς" και κοινωνιολογικούς λόγους της ανθρώπινης συμπεριφοράς, κρίσης και επικριτικότητας για τις πράξεις ενός ανθρώπου που μέσα στην ψυχρή πραγματικότητα της απώλειας του πατέρα του, τρέχει με την ληξιαρχική πράξη θανάτου στα χέρια δεξιά και αριστερά για τα διάφορα ανατριχιαστικά διαδικαστικά, παλεύοντας να διαβάσει αυτό το χαρτί που κρατάει στα χέρια του, να συνειδητοποιήσει αν αφορά όντως τον γονιό του και περιμένοντας να ξυπνήσει απο έναν εφιάλτη που κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο αληθινός. Πρέπει να εξηγώ τα πιο αποστομοτικά αυτονόητα;.. Οι φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι, μου λένε να μην δίνω σημασία στα σχόλια που ακούω και διαβάζω, μα σκέφτομαι τον μπαμπά μου που κάθε σχόλιο, ακόμα και των πιο άσχετων με εκείνον, το περνούσε κόσκινο. Γιατί; Γιατί ήταν ένας άνθρωπος με πάθος που σιχαινόταν το άδικο, το ψέμμα και την διαστρεβλωμένη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Πείτε το γονίδια, ή ότι μου το δίδαξε εκείνος, ή οτι τον μιμήθηκα, ή είναι εκ του φυσικού που μιλούσαμε και μιλάμε την ίδια γλώσσα. Τώρα κατηγορούμαι και για ασέβεια πρός την μνήμη του γιατί η κηδεία ήταν χριστιανική και γιατί τα μνημόσυνα και γιατί το ένα και γιατί το άλλο..Φοβάμαι οτι και η κίνηση της οικογένειας να τηρήσει την θρησκευτική παράδοση στην οποία μεγάλωσε ο πατέρας μου και αποστασιοποιήθηκε μόνο πρακτικά απο αυτή, αλλά σεβόμενός τη βαθύτα, έχει και αυτή αφοριστεί..Νιώθω λίγο περίεργα να απολογούμαι συνέχεια για την σχέση μου με τον πατέρα μου και για τις κινήσεις που κάνω..Ο πατέρας μου ήταν ένας βαθειά φιλοσοφημένος άνθρωπος και σεβόταν όλες τις θρησκείες και την φιλοσοφία τους. Εκείνος με πήγε πρώτη φορά στην Ινδία, εκείνος με πήγε στην Ιερουσαλήμ και την Βηθλεέμ και εκείνος έψελνε μέσα στην σπηλιά δίπλα στον Πανάγιο Τάφο για να νιώσει την ακουστική της σπηλιάς. Και στον γάμο μου όταν χαιρέτησε τον ιερέα -που επιπλέον είχε βαφτίσει τον άντρα μου- έβγαλε το καπέλο του και του φίλησε το χέρι, όπως θα σεβόταν κάθε ιερέα που έβλεπε οτι με βαθύτητα και συνείδηση υπηρετούσε την όποια θρησκεία του..Αυτός ήταν ο πατέρας μου, αυτοί είμαστε κ εμείς..Πόσο ακόμα θα πρέπει μέσα στον κυκεώνα που βρίσκομαι να εξηγώ, οτι με κάποια σκέψη και βασανιστική περισυλλογή πράττω όπως πράττω;..Προς υπεράσπιση του εαυτού μου κ εγώ, μπαμπά...