Κλαίω.
Κλαίω που ο "Κεμάλ" δεν έχει δικαιωθεί ακόμα,
κλαίω που άνθρωποι παίρνουν την ζωή άλλων ανθρώπων γιατί δεν τους κάνει το χρώμα τους,
κλαίω γιατί αριστεροί αλληλοσπαράζονται αντί να είναι ενωμένοι,
κλαίω που η Νατέλα από τραγική φιγούρα βρέθηκε κατηγορούμενη,
κλαίω που το κράτος προχωρά σε πλειστηριασμούς ανέργων συμπολιτών,
κλαίω που σαν σήμερα πριν 3 χρόνια 9 άνθρωποι με πάθος στη ψυχή μπήκαν στον Στόλο της Ελευθερίας για την Γάζα και δεν βγήκαν ποτέ,
που υπάρχουν Έλληνες που δεν γνωρίζουν ποιοι είναι η Νταντωνάκη, ο Μουστακί, ο Ρασούλης αντιθέτως θαυμάζουν τον Σφακιανάκη, τον Πλούταρχο και τον Γονίδη και που συνεχίζουν ανελέητα να κλέβουν κράτος και συνανθρώπους.
Μα όσα δάκρυα κι αν κλάψω, η φωτιά στην ψυχή μου για δικαίωση ΔΕΝ σβήνει. Φουντώνει σαν να ρίχνω λάδι στη φωτιά και όχι νερό. Κάθε δάκρυ, μια σταγόνια ελιάς. Μιας φουντωμένης ελιάς γεμάτη καρπούς.
Κλαίω που ο "Κεμάλ" δεν έχει δικαιωθεί ακόμα,
κλαίω που άνθρωποι παίρνουν την ζωή άλλων ανθρώπων γιατί δεν τους κάνει το χρώμα τους,
κλαίω γιατί αριστεροί αλληλοσπαράζονται αντί να είναι ενωμένοι,
κλαίω που η Νατέλα από τραγική φιγούρα βρέθηκε κατηγορούμενη,
κλαίω που το κράτος προχωρά σε πλειστηριασμούς ανέργων συμπολιτών,
κλαίω που σαν σήμερα πριν 3 χρόνια 9 άνθρωποι με πάθος στη ψυχή μπήκαν στον Στόλο της Ελευθερίας για την Γάζα και δεν βγήκαν ποτέ,
που υπάρχουν Έλληνες που δεν γνωρίζουν ποιοι είναι η Νταντωνάκη, ο Μουστακί, ο Ρασούλης αντιθέτως θαυμάζουν τον Σφακιανάκη, τον Πλούταρχο και τον Γονίδη και που συνεχίζουν ανελέητα να κλέβουν κράτος και συνανθρώπους.
Μα όσα δάκρυα κι αν κλάψω, η φωτιά στην ψυχή μου για δικαίωση ΔΕΝ σβήνει. Φουντώνει σαν να ρίχνω λάδι στη φωτιά και όχι νερό. Κάθε δάκρυ, μια σταγόνια ελιάς. Μιας φουντωμένης ελιάς γεμάτη καρπούς.
