Ένα βιντεάκι, που μου ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου.

     Σήμερα μου έστειλε ένα βιντεάκι ένας φίλος από το fb, το οποίο είναι από τα πιο αποκρουστικά πράγματα που έχω δει. Δεν θα αναδημοσιεύσω το βίντεο, αλλά αφορά έναν τραγουδιστή που χάσαμε πρόσφατα και που αγαπώ βαθύτατα κ ένα τραγούδι του πατέρα μου.

      Από τη μία σκέφτομαι, ότι, γιατί να δώσει κανείς σημασία σε τέτοια καθυστερημένα άτομα που ασχολούνται με την βεβήλωση των ονομάτων γνωστών ανθρώπων που έγραψαν την δική τους ιστορία στον ελληνικό πολιτισμό. Από την άλλη, αυτή η χροιά που δίνουν σε τέτοιου είδους δημοσιεύματα είναι ΤΟΣΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ και ΕΠΙΜΟΝΗ που με κάνει ν' ανησυχώ με την σκέψη ότι τέτοια άτομα κυκλοφορούν και λειτουργούν ατιμώρητα.

       Η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος ελπίζω να κάνει την δουλειά της όπως πρέπει, αλλά θέλω να πω ένα πράγμα. Δεν είναι πλέον άλλο σκόπιμο να ανεχόμαστε οποιαδήποτε φασιστικά εγκληματική κίνηση από όπου και να προέρχεται. Και λέω απ' όπου και αν προέρχεται, γιατί δεν είναι μόνο ακροδεξιά στοιχεία αυτοί που δημιουργούν τέτοιου είδους προβλήματα. Παρατηρώ με μεγάλη μου λύπη μια ακραία επιθετικότητα στον κόσμο, που μέχρι έναν βαθμό είναι δικαιολογημένη, αλλά υπάρχει ένα μέτρο σε όλα τα πράγματα και αυτό το μέτρο των ακραίων συμπεριφορών έχει εξαφανιστεί.

Με ενοχλεί βαθύτατα η "δικαιολογημένη" βία. Και η ανέχεια και αποσιώπηση σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις είναι επικινδύνως απερίσκεπτη. Δεν ξέρω αν έχει ιδιαίτερη σημασία η κάλυψη ορισμένων ανθρώπων κάτω από ένα ψευδώνυμο μέσα στο ίντερνετ, γιατί το θράσος δεν βαδίζει πάντα με την ανωνυμία.

      Eίναι χρέος ΟΛΩΝ, να ΜΗΝ ανεχόμαστε οποιαδήποτε συμπεριφορά που μπορεί να διακυβεύσει την αξιοπρέπειά μας σαν υπάρξεις αλλά και την ηθική και σωματική ακεραιότητα την δική μας και οποιουδήποτε άλλου. Ο αδυνείδητος τσαμπουκάς και ο τραμπουκισμός δεν θα περάσουν. Πουθενά και ποτέ.