Ανοιχτή επιστολή προς τον κύριο Δανίκα

Κύριε Δανίκα,
σε σχέση με το άρθρο σας για τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο με τον τίτλο "Τα κουσούρια του" που δημοσιεύσατε στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" σήμερα, 25-1-2012.
    Σας μιλώ σαν ένας άνθρωπος που βίωσε και βιώνει ακόμη τον πόνο και την τραγωδία που βιώνει η οικογένεια του Θόδωρου Αγγελόπουλου αυτήν την στιγμή, αλλά και την τραγωδία που ζει ο Πολιτισμός αυτής της χώρας με τον θάνατό του. Σας μιλώ όμως και ΣΚΕΤΑ σαν άνθρωπος. Το λιγότερο που έχετε να κάνετε, εκτός από μία δημόσια συγγνώμη από την οικογένεια του ΑΚΟΜΗ ΑΘΑΦΤΟΥ δημιουργού, είναι μία δημόσια συγγνώμη από τους Έλληνες για τον δηλητηριασμό και την "ρύπανση" που τους προκαλείτε με τέτοιου είδους άρθρα. Τις ανατροπές που προσπαθείτε με τόσο άκομψο και απάνθρωπο τρόπο να προκαλέσετε, τις κάνει ο οποιοσδήποτε απάνθρωπος ανά πάσα στιγμή. Η κριτική σας δεν ανήκει πια στον κόσμο. Έχετε περάσει πια σε άλλα επίπεδα. Νιώθω απορία και ντροπή για αυτούς που σας έδωσαν το πράσινο φως για μια τέτοια δημοσίευση. Και δεν θέλω ν΄ακούσω τίποτα περί ελευθερίας του λόγου. Αυτό δεν είναι ελευθερία. Βρείτε άλλη λέξη.
                        Το παιδί του φίλου και συνοδοιπόρου του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, Μανώλη Ρασούλη, που δυστυχώς ξαναβρέθηκαν μέσα σε λίγο χρόνο μαζί, Ναταλία Ρασούλη.

Η χαμένη μας Διανόηση

Οι Έλληνες κάποια στγμή πρέπει να πάρουμε χαμπάρι την διανόηση που υπάρχει και που γεννιέται στη χώρα μας. Όχι μόνο γιατί ή όταν γίνεται διάσημη, αλλά γιατί είναι αυτή που μπορεί να τραβήξει τον τόπο αυτόν, αλλά και τον άνθρωπο, μέσα στην κινούμενη άμμο. Άνθρωποι σαν τον Αγγελόπουλο δεν μας μαθαίνουν καλό κινηματογράφο. Δεν είναι η μαγική στιγμή μόνο που κρύβει ένα καρέ. Είναι ο ήλιος μέσα από την ομίχλη και η φωνή μέσα από την σιωπή. Αυτά πρέπει να βρούμε, γιατί αλλιώς παραμένουμε στην επιφάνεια. Ο φίλος μου, ο Άκης Καπράνος, έγραψε στο προφίλ του: "Μέρα σκληρού πένθους σήμερα κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει."  Όταν αρχίζουν να σπάνε τα θεμέλια, δεν φαίνεται από την αρχή η κατάρρευση. Και αυτό το λέω γιατί πρέπει να σταματήσουμε να συγκινούμαστε από την διασημότητα. Πρέπει να αρχίσουμε να συγκινούμαστε για την χαμένη μας Διανόηση.. Όχι μόνο γι' αυτήν που έχει φύγει, αλλά και γι' αυτήν που είναι εδώ και της αντιστεκόμαστε μέρα με τη μέρα...

Δεν μπορώ να το καταλάβω...Αλήθεια....Δεν καταλαβαίνω τίποτα..

32. 

    Σταματάω σήμερα στην Ομόνοια για να δω την γιγαντοαφίσσα που μόλις με ειδοποίησαν ότι έχουν αναρτήσει στην πρόσοψη κτιρίου με την Ελληνική σημαία και την φράση:
    "Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ...
    Μανώλης Ρασούλης"
    Και σταματάω με το αυτοκίνητο μέσα στην νύχτα (στην Ομόνοια θα επαναλάβω) για να βγάλω μια φωτογραφία την αφίσσα, να σκεφτώ αν πρέπει να συγκινηθώ ή να τα πάρω -προτίμησα το πρώτο- και ενώ ήμουν μεταξύ κλαμμάτων, φωτογραφιών και τηλεφωνημάτων στους συγγενείς και κολλητούς του μπαμπά κι αρχίσαμε την ομαδική συγκίνηση, παρατηρώ μπροστά στο αυτοκίνητο έναν τροχαίο να μας γράφει! Εμείς μέσα στο αυτοκίνητο! Ε, αυτό ήταν!! Έγινε Ο ΧΑΜΟΣ στη μέση της πλατείας! Το βρίσιμο που έφαγε αυτός ο τύπος δεν μπορώ να το περιγράψω! Και ξαφνικά να παρατηρώ ότι είμαι ανάμεσα στο κάθε κουμάσι που κυκλοφορεί μες στην νύχτα σε αυτά τα μέρη, κι εγώ σε κατάσταση απόλυτης υστερίας και βρισιδιών σ έναν τύπο που είχε το θράσσος να μας γράφει μες στα μούτρα μας! Πήγε να μας κάνει τη χάρη να μην μας γράψει τελικά, αλλά μ' απείλησε ότι "κανόινισε να σε γράψω!" Αμάν! Τι ήθελε και το ξεστόμιζε! "ΤΟΛΜΑ να με γράψεις και θα δεις τι έχεις να πάθεις!!!" άρχισα να ουρλιάζω! Τα υπόλοιπα δεν ...γράφονται!! Αφού δεν με μάζεψαν σήμερα, πάλι καλά. Και δεν θα γίνονταν όλα αυτά, αν δεν ήμουν κάτω από την γιγαντοαφίσσα με την Ελληνική σημαία και τα λόγια του πατέρα μου που έγραψε με τέτοια ψυχή.. Και μπροστά, ο αρχιμαλάκας τροχαίος με την ουτοπία της εξουσίας και την πραγματικότητα της έλλειψης εγκεφάλου του, ν' αποδεικνύει ότι πόσο Έλληνας ΔΕΝ είναι.

:-D!

http://prestonparish.files.wordpress.com/2009/11/lament.gif

Εκπληκτικό!

http://alphadesigner.com/project-mapping-stereotypes.html

"Χάπι" ο νέος Έτος! Χρόνια Πολλά σε όλους! 

Ναταλί-α  Ρ.