Ένα βίντεο φτιαγμένο από τα παιδιά των Εξαρχείων

Δείτε το βίντεο! Μπράβο στα παιδιά!

To πιο απίθανο βίντεο που θα μπορούσε να φτιαχτεί για τα Εξάρχεια, μόλις φτιάχτηκε

Το αγαπημένο μου της ΕΡΤ

Πρέπει να καταλάβετε όλοι κάτι για να σταματήσει κάθε παραφιλολογία γύρω από την στήριξη προς την ΕΡΤ: Δεν στηρίζω τους βολεμένους της ΕΡΤ. ΚΑΝΕΙΣ από όλους όσοι μάχονται δίπλα στην ΕΡΤ αυτήν την στιγμή ΔΕΝ στηρίζει ΚΑΝΕΝΑΝ καρεκλοκένταυρο. Αυτούς τους 10-15 λίγους που έχουν δημιουργήσει και στην ίδια την ΕΡΤ προβλήματα και υποφέρουν και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ από αυτούς. Να θυμήσω την περίπτωση του Μανώλη Ρασούλη και την τελευταία του επιστολή στον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Όταν ένας χώρος συνανθρώπων μας υποφέρει, κανείς δεν στηρίζει την μειοψηφία των βολεμένων. Αυτό θα πρέπει να το καταλάβετε όλοι.

Στηρίζουμε ΑΠΟΛΥΤΑ τους υπόλοιπους 2.700 εργαζομένους και τις οικογένειές τους. Αυτούς που βιώνουν χρόνια τώρα την πραγματικότητα της ΕΡΤ και έχουν δώσει ατέλειωτες μάχες για την ποιότητά της. Τους 2.700 εργαζόμενους, που όμως δεν επηρεάζει μόνο εκείνους αυτό το λουκέτο, αλλά χιλιάδες άλλους ανθρώπους που εξαρτώνται από εκείνη όπως για παράδειγμα τους Έλληνες δημιουργούς, που έχουν την ΈΡΤ σαν μόνη πηγή δημοσίευσης της δουλειά τους και κατά συνέπεια μένουν και αυτοί "άστεγοι" και "άνεργοι" έχοντας μείνει βορά στα χέρια του κάθε πρωϊνάδικου.
Αυτό δεν είναι καλό ούτε για εσάς, ούτε για την παιδεία των παιδιών σας.
Η ενημέρωσή σας μένει μόνο στα χέρια του κάθε επιχειρηματία και του ομίλου του. Μπορείτε να διανοηθείτε τι σημαίνει αυτό;

Στηρίζουμε την δημόσια λαϊκή υπόσταση της ΕΡΤ. Αυτό που ακριβώς δείχνει την ουσία της. Το ότι είναι ένα βήμα του λαού, ότι ανήκει ΜΟΝΟ στον λαό.
Στηρίζουμε την Δημοκρατία της ΕΡΤ, την Ιστορία της, τον συμβολισμό της και ότι αυτό συνεπάγεται.

Γι' αυτό, πριν μιλήσετε και πείτε ότι σας κατέβει στο κεφάλι, πρέπει να ΜΑΘΕΤΕ πρώτα τι σημαίνει Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση και τι έχει προσφέρει τόσες δεκαετίες τώρα. Και μετά, στηρίξτε κι εσείς με την σειρά σας τους συμπολίτες σας.
Γιατί αν δεν μπορείτε να στηρίξετε τώρα αυτές τις οικογένειες, αν δεν μπορείτε να σταθείτε απέναντι στο χουντικό και άνευ προηγουμένου λουκέτο της, δεν είστε ικανοί να στηρίξετε ποτέ κανέναν.
Γιατί απλά δεν υπάρχει ανθρωπιά μέσα σας

Κλαίω...

Κλαίω.
Κλαίω που ο "Κεμάλ" δεν έχει δικαιωθεί ακόμα,
κλαίω που άνθρωποι παίρνουν την ζωή άλλων ανθρώπων γιατί δεν τους κάνει το χρώμα τους,
κλαίω γιατί αριστεροί αλληλοσπαράζονται αντί να είναι ενωμένοι,
κλαίω που η Νατέλα από τραγική φιγούρα βρέθηκε κατηγορούμενη,
κλαίω που το κράτος προχωρά σε πλειστηριασμούς ανέργων συμπολιτών,
κλαίω που σαν σήμερα πριν 3 χρόνια 9 άνθρωποι με πάθος στη ψυχή μπήκαν στον Στόλο της Ελευθερίας για την Γάζα και δεν βγήκαν ποτέ,
που υπάρχουν Έλληνες που δεν γνωρίζουν ποιοι είναι η Νταντωνάκη, ο Μουστακί, ο Ρασούλης αντιθέτως θαυμάζουν τον Σφακιανάκη, τον Πλούταρχο και τον Γονίδη και που συνεχίζουν ανελέητα να κλέβουν κράτος και συνανθρώπους.
Μα όσα δάκρυα κι αν κλάψω, η φωτιά στην ψυχή μου για δικαίωση ΔΕΝ σβήνει. Φουντώνει σαν να ρίχνω λάδι στη φωτιά και όχι νερό. Κάθε δάκρυ, μια σταγόνια ελιάς. Μιας φουντωμένης ελιάς γεμάτη καρπούς.

Ο Μανώλης Ρασούλης για τον, τότε υπουργό πολιτισμού, Ευάγγελο Βενιζέλο

"Οπότε αποφασίζω να πάω μια μέρα στο γραφείο του υπουργού πολιτισμού Ευάγγελου Βενιζέλου κι έκλεισα σαν πολιτισμένος άνθρωπος ραντεβού. Με εδέχθη. Όμως προς τι; Εγώ ευθύς αμέσως του εξέθεσα το αίτημα μου: Κύριε υπουργέ του είπα, πριν 17 χρόνια η αείμνηστη Μελίνα μου έδωσε 10 συναυλίες χωρίς να της ζητήσω. Μπορείτε εσείς σήμερα μετά 17 χρόνια που το έργο μου μέστωσε και δεν θα αρνιόμουν 10 συναυλίες και στα χωριά του Εύρου; Ο Ευάγγελος Βενιζέλος μου απήντησε ερωτών σαν φιλόσοφος: Δηλαδή ποιος είστε; Τι ακριβώς κάνετε; Υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες μπροστά. " ~ Μανώλης Ρασούλης

Περί Πλουτάρχου του αοιδού.

Ποσοι θα συμφωνήσουν με τα λόγια του Πλούταρχου; Τρομαχτικά πολλοί. Και θα παραβλέψουν την μικρή προτασούλα περί ακραίων δεξιών και αριστερών κομμάτων: "Κι εγώ, αν αυτά τα κόμματα διαχειριστούν με σωστό τρόπο και σεβασμό τα προβλήματα των Ελλήνων, είμαι ο πρώτος που θα τα ψηφίσει."
Θα έπρεπε ήδη να έχεις δει αγαπητέ Γιάννη Πλούταρχε με πόσο "σεβασμό" φέρονται οι ναζιστές εν Ελλάδι μεταμφιεσμένοι σε άκρα δεξιά. Όσο για την άκρα αριστερά, ας προσδιοριστεί πρώτα ποια είναι αυτή μιας και είναι διαμελισμένη σε χιλιάδες μικρά παρακλαδάκια. Βρες το χειρότερό της παρακλάδι και μετρά σύγκρινέ το με τους ναζιστές. Και μετά, πες τι χρονικό περιθώριο θέλεις μέχρι να σου αποδειχτεί η εκδοχή μελλοντικής τους σοβαρότητας. Σε αυτούς που θα συμφωνήσουν με αυτές τις κατά τ' άλλα λογικοΦΑΝΕΙΣ δηλώσεις, προσοχή και σοβαρότητα.

http://www.kar.org.gr/?p=20674

Με την Κική Δημουλά στο παγκάκι #2

Έχει ανοίξει ένα τεράστιο ζήτημα -πάλι- μετά από τις δηλώσεις της Κικής Δημουλά, όσον αφορά όχι τόσο στο μεταναστευτικό πρόβλημα ως υπερπληθυσμός μεταναστών στην χώρα, αλλά κατά πόσο το "άγνωστο" που κουβαλούν μαζί τους οι μετανάστες στο καινούργιο τους σπίτι και κατά πόσο είναι διατεθειμένοι οι ντόπιοι να τους εντάξουν στην ζωή τους.

 

Πώς ενώνεται το χάσμα ανάμεσα στον φόβο της Κικής Δημουλά και την αγανάκτησή στη θέα των γεμάτων απο μετανάστες παγκάκια και στην πραγματική ένταξη αυτών των μεταναστών στην καθημερινότητά μας; Τι είναι αυτό το διαφορετικό που τόσο φοβόμαστε; Το ίδιο θα φοβηθούμε τον Πολωνό μετανάστη με τον Πακιστανό μετανάστη; Και αν ναι, είναι το χρώμα αυτό που κάνει την διαφορά στον φόβο; 

Τι είναι αυτό που μας απαγορεύει να καθίσουμε στο ίδιο παγκάκι με κάποιον από το Μπανγκλαντές; Γιατί καθόμαστε πιο εύκολα δίπλα από έναν φαινομενικά ήρεμο και ήσυχο κύριο ο οποίος μπορεί να είναι ένα όντως ήρεμος άνθρωπος ή μπορεί πριν λίγο να χούφτωσε ένα ανυποψίαστο κοριτσάκι (ή αγοράκι) και απλά να νιώθει καλά με τον εαυτό του αράζοντας ευχαριστημένα σ' ένα παγκάκι, αλλά είμαστε ήσυχοι γιατί είναι λευκός και Έλληνας;

Και από πότε η εγκληματικότητα έχει συγκεκριμένη ράτσα και χρώμα; Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι όλοι οι μετανάστες είναι άγιοι άνθρωποι, αλλά ποιος έχει την ικανότητα να διακρίνει ποιος είναι εντάξει και ποιος όχι; Εγώ τρέμω στην ιδέα ότι δεν μπορώ πάντα να διακρίνω τριγύρω μου τον χρυσαυγίτη, τον κλέφτη, τον παιδεραστή. Ποιος μπορεί να βάλει σφραγίδα για την αθωώτητα ή την εγκληματικότητα του καθενός;

Γιατί δεν μαθαίνουν οι άνθρωποι απλά να προφυλάσσονται από έναν πιθανό κίνδυνο αντί να ασχολούνται με το χρώμα του καθενός; Γιατί δεν μαθαίνουν οι άνθρωποι να ζουν μεταξύ τους ασχέτως φυλής και καταγωγής;

Με την Κική Δημουλά στο παγκάκι #1

Πρώτα απ' όλα, δεν είναι εύκολο να κρίνει κανείς έναν άνθρωπο τέτοιου βεληνεκούς. Και σε αυτήν την ηλικία.
Αλλά εδώ ακριβώς υπάρχει το πρόβλημα. Το πώς ένας άνθρωπος όπως η Κική Δημουλά -και στην ηλικία της σοφίας ενός ανθρώπου-, με τέτοιο βάθος, να αντιδράσει τόσο διαμετρικά αντίθετα από το βάθος και την σοφία της...
Όμως δεν μπορεί κανείς να ρίξει στον κάδο των αχρήστων το έργο της, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που γέννησε η ποίηση αυτού του ανθρώπου.
Καμμία ανοχή στον ρατσισμό, κανένας αφορισμός και στην βαρύτητα ορισμένων ανθρώπων.
Κυρία Δημουλά, έχετε χρέος να αναθεωρήσετε...
Έχουμε ανάγκη να αναθεωρήσετε...

Αφιέρωμα στον Μανώλη Ρασούλη στου Ζωγράφου

Ο δήμος Ζωγράφου διοργανώνει συναυλία - αφιέρωμα στον Μανώλη Ρασούλη με αφορμή τα δύο χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου δημιουργού, την Πέμπτη 28 Μαρτίου και ώρα 21:00, στον Δημοτικό Κινηματογράφο "ΑΛΕΚΑ" (Γ' Ορεινής Ταξιαρχίας 13, τηλέφωνο: 210 7773608).

Συμμετέχουν οι: Πέτρος Βαγιόπουλος, Λάμπρος Καρελάς, Ναταλία Ρασούλη και ο Ορφέας Περίδης.

Είσοδος ελεύθερη

Στις 21/4 θα είμαστε στον Άλιμο.