Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Πότε παθαίνει εκλάψεις απόδωσης φόρου τιμής η Πολιτεία και τα υπόλοιπα περι απορίας και προσφοράς.

Ακόμα περιμένω την λίστα με τα χαρακτηριστικά της τιμητικής αναγνώρισης στους πολίτες του πολιτιστικού γίγνεσθαι αυτού του τόπου. Δεν μου καίγεται καρφί για τα λεφτά τους και σιγά μην ζητούσα εγώ λεφτά για κηδείες και έξοδα (πόσο δε μάλλον ο πατέρας μου). Και η αλήθεια είναι οτι δεν ζήτησα εγώ προσωπικά κάτι
τέτοιο, αλλά αντιθέτως οι άνθρωποι που αγαπούσαν τον πατέρα μου και το έργο του ζήτησαν απο την Πολιτεία την
 ανάλογη κίνηση. Η Πολιτεία με χαρά δέχτηκε και μετά το πήρε πίσω. Το Ηράκλειο αντίθετα σύσωμο ζήτησε με όλα τα
 έξοδα δικά του να αποχαιρετίσει τον Μανώλη Ρασούλη στη γεννέτειρα του, κάτι που όμως δεν κατέστη εφικτό λόγω
 της απαγόρευσης μεταφοράς του στην Κρήτη βαση των συνθηκών καθυστέρησης της ταφής. Ξέρω όμως καλά, οτι ο
πατέρας μου θα έφερνε τα πάνω κάτω σε περίπτωση παρόμοιας πολιτειακής στάσης σε κάποιον άνθρωπο που έχει
 δώσει τα πάντα για το επίπεδο και το βάθος αυτής της χώρας.Στη μνήμη -και μόνο- των δικών του μαχών, η Δημόσια
"αντιπροσώπευση" του Ελληνικού Πολιτισμού θα λάβει την αντιμετώπιση που της αξίζει. Και θα πρέπει να γνωρίζουν οτι βρίσκονται ήδη αρκετοί απέναντί της.

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

ΠΡΟΣ ΟΛΑ ΤΑ Μ.Μ.Ε.


ΠΡΟΣ ΟΛΑ ΤΑ Μ.Μ.Ε.
Θα παρακαλούσα να γνωστοποιήσετε τα εξής:
Τα δύο CD τα οποία θα δωθούν αυτή την Κυριακή 20 Μαρτίου από τις εφημερίδες «ΤΟ ΒΗΜΑ» και το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» (και τα οποία είναι αντίστοιχα: «Η Εκδίκηση της Γυφτιάς» και το « Πότε Βούδας πότε Κούδας») δίνονται χωρίς την ηθική συγκατάθεση των νόμιμων κληρονόμων και υπευθύνων για τη διαχείρηση του πνευματικού και καλλιτεχνικού έργου του Μανώλη Ρασούλη.
Ασκώντας το ηθικό δικαίωμα για λογαριασμό του πατέρα μου και σεβόμενη τη μνήμη, τις πεποιθήσεις, τις αρχές του και την προσωπικότητά του, θεωρώ αυτήν τη βιαστική κυκλοφορία από τις δισκογραφικές εταιρείες με προφανή σκοπό το εμπορικό κέρδος, ως θίγουσα την τιμή και την υπόληψη τόσο τη δική μου ως ασκούσα το ηθικό δικαίωμα του πατέρα μου, όσο και τη μνήμη ενός ανθρώπου που όλη του η πορεία και η φιλοσοφία είχε ως σκοπό την προαγωγή του Πολιτισμού και όχι το κέρδος.
Είναι γνωστό ότι η δισκογραφία περνάει μεγάλη κρίση τα τελευταία χρόνια. Ο Μανώλης Ρασούλης είναι αυτός που τελικά θα την βγάλει από την κρίση; Δεν περίμεναν ούτε να περάσουνε μερικά εικοσιτετράωρα από τον θάνατο και την ταφή του για να βγάλουν ξανά στην επιφάνεια ένα υλικό που κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν βγάλει όσο ζούσε. Ουδείς επικοινώνησε μαζί μου και βεβαίως καμία άδεια δεν δόθηκε από εμένα ως προς το ηθικό πλαίσιο και στοιχείο αυτής της επανακυκλοφορίας, ειδικά κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες οδύνης για μένα προσωπικά και γενικότερα για την οικογένεια του Μανώλη Ρασούλη.
Μία ειδικότερη απρέπεια είναι ότι το CD της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» δίνεται σε ταυτόχρονη κυκλοφορία με κάποιο άλλο CD του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος είχε σύρει τον Μανώλη Ρασούλη αρκετές φορές στα δικαστήρια.
Δυστυχώς πληροφορήθηκα τυχαία σήμερα, Σάββατο 19 του μηνός, ότι πρόκειται να γίνουν όλα αυτά που προανέφερα και λόγω χρόνου δεν μπόρεσα να εμποδίσω την κυκλοφορία των CD.
Εκφράζω την απογοήτευση και τη λύπη μου για την ασέβεια με την οποία αντιμετωπίζουν κάποιοι το καλλιτεχνικό έργο του πατέρα μου.

Ευχαριστώ πολύ,
Ναταλία Ρασούλη

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Η Ελλάδα ΟΦΕΙΛΕΙ σε αυτούς που γράφουν την ιστορία της.

          ΔΕΝ θ'αφήσουμε ΚΑΝΕΝΑΝ να πλασσάρει την εικόνα που θέλει για τον πατέρα μου! Και χιλιάδες να είναι, ΔΕΝ μ'ενδιαφέρει καθόλου! Να σιωπήσουν όλοι. Η κοινή γνώμη ΔΕΝ θα έχει διαστρεβλωμένη εικόνα! Ο μπαμπάς ΔΕΝ ήταν μοναχικός μαχητής. Απεχθανόταν την μοναξιά! Έπεφτε μέσα στη φωτιά και αυτό το γνωρίζουν όλοι! Άλλο η Πολιτεία και άλλο ο κόσμος που τον αγαπούσε. Όλη η Ελλάδα είδε το αν έφυγε μόνος του. Και όλη η Ελλάδα θα μάθει, οτι η πολιτεία δεν του πρόσφερε ούτε τον τάφο του, ούτε μια τρύπα στο χώμα.
          Καλά θα κάνουν όλοι ν' αρχίσουν να παίρνουν την θέση αυτή που τους αρμόζει και την θέση για την οποία τους εξέλεξε ο κόσμος. Η Ελλάδα ΟΦΕΙΛΕΙ σε αυτούς που γράφουν την ιστορία της. Και πρέπει να αρχίσει να τους τιμά όταν βρίσκονται ακόμα εν ζωή και είναι δημιουργικοί. Οχι να ζητάμε εμείς μια τρύπα μες το χώμα.